1. Πριν από λίγες μέρες, άκουσα τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας να λέει:

«Υπάρχουν σήμερα 35.000 νέοι Έλληνες οι οποίοι δεν στρατεύονται, γιατί έχουν χαρτιά από γιατρούς και 38.000 νέοι που απέφυγαν την στράτευση, φεύγοντας στο εξωτερικό και είναι αμφίβολο αν θα επιστρέψουν». Ασφαλώς, κύριε Υπουργέ, ξέρεις τι γίνεται και τι πρέπει να κάνεις. Για την ιστορία να πούμε τι συνέβαινε στην αρχαία Αθήνα και Σπάρτη: Όταν ο νέος Αθηναίος συμπλήρωνε το 18^ο έτος της ηλικίας του, υπηρετούσε την πατρίδα για δύο χρόνια. Αναβολή δεν δίνονταν με τίποτα. Έτσι όλοι οι συνομίλικοι υπηρετούσαν μαζί. Στην αρχαία Σπάρτη η εκπαίδευση άρχιζε από το 7^ο έτος της ηλικίας και από τα 20 έως τα 60 ήταν στρατιώτες με καθημερινή στρατιωτική εκπαίδευση και το βράδυ κοιμόντουσαν σε κοιτώνες ας ήταν και παντρεμένοι. Θεωρώ ιερό καθήκον το να υπηρετήσει κανείς την πατρίδα.

2. Πλησιάζει η 28^η Οκτωβρίου, ημέρα Εθνικής Εορτής.   Καθήκον του καθένα

μας, το τριήμερο των εκδηλώσεων, 26, 27, 28 του μήνα, να έχει στο μπαλκόνι του σπιτιού του υψωμένη την Ελληνική σημαία, ελάχιστη τιμή κι ένδειξη σεβασμού προς όσους πολέμησαν κι έδωσαν ακόμη και τη ζωή τους για την πατρίδα. Η σημαία είναι το ιερό σύμβολο του Έθνους μας. Δυστυχώς υπάρχουν Έλληνες που αδιαφορούν, δεν επιδεικνύουν τον απαιτούμενο σεβασμό στη σημαία και δεν την υψώνουν στο σπίτι τους ή σε χώρους που πρέπει, ακόμη και στις εθνικές γιορτές. Αν δεν σέβεσαι και δεν αγαπάς τη σημαία, δεν αγαπάς την πατρίδα σου, τον εαυτό σου και την οικογένειά σου. Άνθρωποι με ψυχή κι αγάπη για την πατρίδα κινδύνευσαν και πρόσφεραν τη ζωή τους για τη Σημαία. Ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα φιλοπατρίας είναι των φοιτητών Μανόλη Γλέζου και Απόστολου (Λάκη) Σάντα, που τη νύχτα της 30^ης προς 31^η Μαΐου 1941, αφαίρεσαν κι έσκισαν την τεράστια 4Χ2 μ. γερμανική ναζιστική πολεμική σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό που κυμάτιζε στον ιστό της Ακρόπολης, με κίνδυνο να συλληφθούν και να εκτελεστούν. Αγοράστε λοιπόν, αν δεν έχετε, μία σημαία και υψώστε την στο μπαλκόνι σας το τριήμερο αυτό ως ελάχιστη τιμή σ’ αυτούς που πολέμησαν κι έδωσαν και τη ζωή τους για την πατρίδα.

3. Περπατώ στους δρόμους της κάθε πόλης και βλέπω πάνω στα οδοσήματα-

πινακίδες διαφημιστικά αυτοκόλλητα, οδοσήματα μουντζουρωμένα και μερικά μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που δεν διακρίνεις τι σημαίνουν. Έτσι, υπάρχει κίνδυνος πρόκλησης ατυχήματος σε πεζούς και οδηγούς τροχοφόρων οχημάτων. Η μουντζουρωμένη πινακίδα-οδόσημο είναι και θέαμα αντιαισθητικό. Τι μυαλό άραγε να κουβαλά αυτός ο τύπος που προβαίνει σε τέτοιες παράνομες κι επικίνδυνες ενέργειες για τον ίδιο, για την οικογένειά του και τους συνανθρώπους του; Μπορεί η πολιτεία να τον βρει και να τον τιμωρήσει. Έχει τους τρόπους της και την τεχνολογία της. Η διόρθωση ή η αντικατάσταση αυτών των μουντζουρεμένων οδοσημάτων πρέπει να γίνει άμεσα από τους υπεύθυνους άρχοντες. Και για τη ιστορία να πούμε πώς έλυσαν το πρόβλημα οι αρχαίοι Αθηναίοι: Η Αθήνα ήταν γεμάτη από οδοσήματα-στήλες μαρμάρινες, όπου ήταν χαραγμένες διευθύνσεις αλλά και ρητά- παροιμίες για συνετισμό των πολιτών (παροιμία=παρά=κοντά, οίμος=δρόμος, παροιμία=ρητό κοντά σε δρόμο). Στην κορυφή τους είχαν την κεφαλή του θεού Ερμή, ήταν οι λεγόμενες Ερμές κεφαλές. Τοποθετώντας οι πρόγονοί μας στο οδόσημα την κεφαλή του θεού Ερμή, καθιστούσαν έτσι το οδόσημο ιερό κι αν κάποιος το κατέστρεφε ή προξενούσε ζημιά, τον κατηγορούσαν στο δικαστήριο για ασέβεια προς τον θεό Ερμή και τον τιμωρούσαν με θάνατο ή τον εξόριζαν από την πόλη. Έτσι δεν τολμούσε κανείς να βλάψει τις Ερμές.

Δημήτρης Απ. Ρήτας

Φιλόλογος-συγγραφέας-στιχουργός-Δ/ντής Περιφερειακού Θεάτρου Καρδίτσας