ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ - ΑΗΔΟΝΗ

Όταν εξετάζουμε τη ζωή μας, υπό το πρίσμα του θανάτου, υιοθετούμε έναν ιδιαίτερο προβληματισμό για τη μηδαμινότητα της υπάρξεώς μας!

Αυτός ο , όπως χαρακτηρίζει τον θάνατο ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας ωθεί στο να διαμορφώσουμε τη στάση μας απέναντι στο Δημιουργό μας  και στους συνανθρώπους μας.  Μπορεί να καλύπτεται από ένα αδιαπέραστο σκοτάδι αλλά κουβαλά μαζί του και την προσδοκία της αιωνιότητος.

Ίσως και γι' αυτό η ανθρώπινη ζωή να έχει αποκτήσει αντιστάθμισμα και σημασία...

Πρόσφατα έφυγε από τη ζωή η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Αλεξάνδρα Καρακώστα - Αηδόνη.  Μια γυναικεία προσωπικότητα με δυναμική  παρουσία στο χώρο των Γραμμάτων και μια πένα βουτηγμένη κυρίως στα προσωπικά της βιώματα...

Είχε φιλοξενηθεί στη στήλη των Πρωτεργατών του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ και εκεί σε μια de profundis εξομολόγηση μου είχε ανοίξει τη ψυχή της, μίλησε για τα βιβλία της, την Ακαρνανία, τα χρόνια της αθωότητας  και με περισσή αγάπη για τα εγγόνια της. Για λίγο είχα δανεισθεί το φως της και μαζί της ταξίδεψα στον κόσμο των αναμνήσεων και των ψυχικών της παραστάσεων.

  Θυμάμαι, λοιπόν, ότι σ' εκείνο το αντάμωμα όταν την είχα ρωτήσει γιατί επέλεξε να αντικρύσει τον εμφυλιακό κόσμο , η απάντησή της υπήρξε αφοπλιστική:

   <<Το παιδί βλέπει τον κόσμο του αγγελικά πλασμένο. Δε διανοείται και δεν ανέχεται τον κόσμο του να είναι κακός. Εξιδανικεύει τα πάντα. Σε δύσκολες ώρες πονά βαθειά, αλλά ξεχνά εύκολα. Όλα τα δυσάρεστα τα μετατρέπει σε ελάχιστο χρόνο σε ευχάριστα, όπως τα θέλει ή τα ξεχνά για την ώρα και τα εναποθέτει για το πολύ μακρινό χρόνο. Σε όλα δίνει μια δική του δικαιολογία κι αν πραγματικά δεν υπάρχει θα ψάξει να βρει. Είναι αληθινά βάλσαμο η ματιά του παιδιού.

 Όσο για το πρώτο μου βιβλίο* μην το πολυψάχνουμε. Δεν επανέρχομαι.

Είναι κατάθεση ψυχής. Και ούτε πρόκειται να ξαναβγεί από εμένα κάτι παρόμοιο. Ό,τι είχα το κατέθεσα. Τελείωσα. Ήταν μια αυτοβιογραφία; Ήταν υπόσχεση στον καλό μου δάσκαλο; Δεν ξέρω. Δικαιολογίες μου.

Κάποια άλλη υπόσχεση πρέπει να ήταν>>.

Και στο αν είχε κατορθώσει να βρει κάποια απάντηση στα τυραννικά του πατέρα της δεν έχασε το κουράγιο της να μου αποκριθεί ότι ...

Πρόσφατα η αυλαία της ζωής της έπεσε.  Μέσα από τις ατραπούς της γης οδηγήθηκε στα μονοπάτια του ουρανού! Ωστόσο, άφησε πίσω της ένα πλούσιο συγγραφικό έργο και μια σπουδαία οικογένεια... Από τη φιλία μου μαζί της κρατώ την αγάπη της και τις πολλές όμορφες στιγμές!..

Καλό ταξίδι!

Μαρίνα Μιχ. Καπελάκη

* Το 1994 η Αλεξάνδρα Καρακώστα

- Αηδόνη ξεκίνησε τη συγγραφική της διαδρομή, προσεγγίζοντας την Εμφυλιωτική Ελλάδα μέσα από τα γεγονότα εκείνης της περιόδου που είχαν συντελεστεί στη γενέτειρά της, το Περδικάκι του Ορεινού Βάλτου.