Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΟΥ  ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

Ατομικό είναι το παιχνίδι κατά το οποίο το παιδί νοιώθει ευχαρίστηση παίζοντας μόνο του. Αγαπάει την συντροφιά των φίλων του αλλά είναι ακόμα πολύ μικρό για να παίζει με τα άλλα παιδιά σε ένα ομαδικό παιχνίδι. Το ατομικό παιχνίδι κυριαρχεί στη ζωή του παιδιού ηλικίας μέχρι 3 ετών (μερικές φορές και τεσσάρων). Αποτελεί έμφυτη τάση και επιτακτική ανάγκη που φαίνεται από την αρχή της γέννησής του.

Το παιδί μέσα από τις παιγνιώδεις κινήσεις του, παρατηρεί το περιβάλλον, προσπαθεί να προσανατολιστεί μέσα σε αυτό και να το επεξεργαστεί. Τα πρώτα ατομικά παιχνίδια αναπτύσσουν σε πρώτο στάδιο τις κινήσεις τις αισθήσεις και τον απλό τρόπο μίμησης.

Είναι η περίοδος εκείνη όπου ο μικρός εξερευνητής βλέπει όλους και όλα από την οπτική γωνία του «εγώ» και μόνο. Το ότι αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται ως εγωκεντρική δηλώνει ακριβώς αυτή την τάση του «εγώ» πάνω από όλα. Συνέπεια αυτού είναι η ενασχόληση του παιδιού με το ατομικό παιχνίδι. Ο μικρός εγωκεντρικός παίζει μόνος του και αισθάνεται ευτυχισμένος που μόνος του μπορεί να χτίσει σπίτια με τα ξύλινα τουβλάκια του, να ταϊσει και να κοιμίσει την μικρή κούκλα, να συναρμολογήσει ένα αυτοκίνητο και να γίνει ο οδηγός του.

Η έμφυτη τάση του παιδιού να παίζει εξυπηρετεί μια βαθιά σκοπιμότητα που στοχεύει στην ωρίμανσή του και αποτελεί την βάση για άσκηση και μάθηση. Τα παιδιά παίζουν από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους μόνα τους και αργότερα σε ομάδες, με πράγματα ή με τα χέρια τους χωρίς κανένας να τους δείξει τον τρόπο. Οι πρώτες παιγνιώδεις κινήσεις τους είναι στο αρχικό τους στάδιο ακαθόριστες και σιγά σιγά αρχίζουν να εξειδικεύονται.

                                                                                                          ΧΡΥ.ΜΠΕΝ.