°F | °C
invalid location provided
Χρονογράφημα
Κυριακή, 16 Σεπτέμβριος 2018 19:47

                                                                                                                                                     Το παχνί

Πολύ χαρήκαμε όταν ακούσαμε γι αυτήν την έκθεση, τόσο εγώ όσο και ο Θωμάς. Δεν είχε όμως τα ανάλογα δρομολόγια το τραίνο κι αναγκαστήκαμε να φύγουμε με το αυτοκίνητο του φίλου μου.

Φθάσαμε κατ αρχήν στην Κηφισσιά. Ωραίο μέρος αλλά το χωριό μου είναι καλλίτερο και με ανθρώπους πούχουν λιγότερη φαντασία για τον εαυτό τους. Προσηνείς και ευπροσήγοροι. Ύστερα πήραμε την λεωφόρο Kηφισσίας με κατεύθυνση την μεγίστη και ηρωϊκή πρωτεύουσα του Νομού Αττικής. Γνωστή από τον αδάμαστο και σκληροτράχηλο χαρακτήρα των κατοίκων της τόσο στη μάχη του Μαραθώνος όσο και στο ημερήσιο μποτιλιάρισμα των εκατομμυρίων αυτοκινήτων. Πάντα μπροστά αλλά με την γνωστή και ανυπέρβλητη υπομονή των υπηκόοων γηγενών ανδρών τε και γυναικών, επίσης και γυναικοτών. Αναφέρομαι σε όλο το φάσμα των σεξουαλικών προτιμήσεων της μείζονος περιοχής πρωτευούσης.

Προχωρήσαμε κι εμείς με θάρρος και αυταπάρνηση την περίφημη αυτή λεωφόρο η οποία ενώ παλιά διέσχιζε πόλεις πεδιάδες και λαγκάδια σήμερα διασχίζει μόνον πόλεις. Οπλισμένο σκυρόδεμα 100%. Δεν διασχίζει μόνον τις περίφημες από την Γαλλική αρχαιότητα Avenues  και Mall αλλά και από Ελληνικής απόψεως το πάλαι ποτέ Αμαρρύσιον, τις Κουκουβάουνες, τους Αμπέλους και τους Κήπους και άλλες γνωστές πόλεις της επικράτειας όπως αυτές του Νεοτάτου Ψυχικού αλλά και του ομωνύμου  παλαιού. Το μόνον μικρό πρόβλημα είναι ότι διασχίζεις αυτές τις πόλεις με υπομονή, πειθαρχία και εγκαρτέρηση. Το αυτοκίνητό σου πρέπει να κινείται σε ρυθμό ρελαντί και η ψυχή σου σε ρυθμό τσάμικου αναμεμειγμένου με  ροκ εντ ρόλ. Χιλιάδες εκατομμύρια μπροστά σου κόκκινα φρεναρισμένα λαμπάκια σου θυμίζουν διαρκώς πως πρέπει να προσαρμόζεσαι πάντα στον ρυθμό των προβάτων εντός της περιώνυμης στάνης. Σε λίγο,  μετά από κάποιες ώρες των 3.600 δευτερολέπτων  θα φθάσεις στον προορισμό σου ως ένας αξιοπρεπής και έντιμος εξουθενωμένος πολίτης. Θα διαβείς την είσοδο της μη αρχιτεκτονημένης Πολυκατοικίας ιδιοκτησίας σου μετά εκατοντάδων άλλων επίσης πειθαρχημένων πολιτών τόσον της ημεδαπής όσο και της αλλοδαπής, διαφόρων αποχρώσεων και συνηθειών. Θα παχνιστής όπως όλοι οι αγωνιστές της υποταγής, τότε θα καταλάβεις  (μάλλον δεν θα καταλάβεις τίποτα) πόσο όμορφα και ζεστά είναι τα χνώτα της αποχαυνωμένης πολιτικής κουλτούρας.

Που λέτε, μέσω της περίφημης αυτής Λεωφόρου της Κηφισσίας και μετά μία ώρα άσκοπης ή μάλλον σκόπιμης αναμονής εντός της κάψουλας του αυτοκινήτου μας και της κάψας του σώματός μας, επιτέλους, επιτέλους λέγω φθάσαμε και στο κέντρο της Πρωτευούσης των Ελλήνων και άλλων συμμαχικών Αραβικών λαών. Δεν μπορώ να πώ, και τι θα κάναμε αν είμαστε στο σπίτι μας? Το πολύ πολύ να ποτίζαμε τον κήπο μας, να κλαδεύαμε τα δέντρα μας και να ατενίζαμε την εύφορη Φθία. Σιγά το πράγμα, δεν θα γυμνάζαμε όμως την πολύτιμη υπομονή μας. Χρήσιμη και στην διέλευση του Αχέροντα ποταμού. Χαμπάρι δεν θα πάρουμε από την ταφή μας.

Χρόνια ολόκληρα καλλιεργούν με τον πιο ύπουλο και δόλιο τρόπο το αίσχος της πανάθλιας Αθήνας. Εκεί είναι συγκεντρωμένα τα Υπουργεία, τα Νοσοκομεία και οι επιχειρήσεις πάσης φύσεως, ακόμη και αλητείας. Αν περιμένετε να αντιδράσουν οι Βουλευτές πλανάσθε πλάνην οικτράν. Κάτι ανθρωπάκια είναι σαν και μας, διαλεγμένα όπως και οι Πρωθυπουργοί, να μην υπερβαίνουν σε ανάστημα το ένα μέτρο πλην τέσσερις πόντους. Αυτοί είμαστε, και δυστυχώς εξέλιπε κάθε Εθνική αμφιβολία. Πάκτωμένοι στα αυτοκίνητα και στα ανάερα διαμερίσματα δεν προσμένουμε κανένα θάμα, το θάψιμο περιμένουμε. Έχε γαίαν βαρείαν αγαπημένε απόγονε του Αισχύλου, και μην ανησυχείς, και την λεωφόρο Κηφισσίας μελετάμε ακόμη να μετατρέψουμε σε ένα ωραιότατο νεκροταφείο. Έτσι κι αλλιώς τον ρόλο του πεθαμένου διεκδικείς τις χιλιάδες ώρες μέσα στο αυτοκίνητο. Θα σε ικανοποιήσουμε. – Miserabile visu. Οικτρόν ειδείν.

Φοίβος Ιωσήφ