Πολιτισμός...

Είναι η « κουλτούρα» ενός λαού...

Μια λέξη που «κλείνει» μέσα της το « είναι» και το « φαίνεσθαι» μιας κοινωνίας...

Είναι τα τραγούδια που ακούς...

Μια ταινία που μ' ευχαρίστηση θα ξανάβλεπες...

Πουθενά αλλού, παρά μόνο εκεί...

Δίπλα σε γιασεμιά κι ανάμεσα σε καλοκαίρια...

Είναι η πέτρα των σπιτιών, ευλογημένη χρόνια από τις  προσευχές αθώων...

Τα βιβλία που αγαπάς...

 Είναι ο Καραγκιόζης, ο Αριστοφάνης, ο Σολωμός, ο Καβάφης,

 ο Θεοδωράκης,  ο Χατζιδάκις, ο Ξυλούρης, ο Σακελλάριος, ο Ψαθάς, η Βλαχοπούλου, ο Βέγγος...

Μα,  πολιτισμός είναι και κάτι άλλο:

Είναι που δε θέλεις να ξανάρθει ποτέ ο Δεκέμβρης του « Αλέξη» κι ο Μάης της «Marfin»...

 Είναι οι ανθρώπινες σχέσεις...

Οι διαπροσωπικές...

Τα χαμόγελα που μπορείς ακόμα και θυμάσαι κι όλα αυτά που σε κάνουν να θέλεις να γίνεις  καλύτερος άνθρωπος.

Είναι όλα εκείνα που έμαθες τότε που είπες: «... σώπα, δάσκαλε, σώπα... σώπα, ν' ακούσουμε το πουλί...!»(*)  

(*)  η φράση είναι δανεισμένη από Απόσπασμα από την « Αναφορά στον Γκρέκο» του Νίκου Καζαντζάκη

ΜΑΡΙΑ ΣΧΙΖΑ

ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ