°F | °C
invalid location provided
Το Φαράγγι της Κλεισούρας

Εκατομμύρια χρόνια πριν η λεκάνη που σχηματίζουν  kleisoyra-2τα βουνά Αράκυνθος και Παναιτωλικό ήταν μια τεράστια λίμνη στην οποία χύνονταν ο ποταμός Αχελώος. Η τεράστια αυτή ποσότητα ύδατος διέσχιζε το φαράγγι της Κλεισούρας και χύνονταν στην λιμνοθάλασσα του Αιτωλικού. Με την πάροδο των αιώνων και ύστερα από γεωλογικές ανακατατάξεις στην περιοχή, ο ποταμός άλλαξε πορεία με αποτέλεσμα το φαράγγι της Κλεισούρας να γίνει μια στεγνή κοίτη και τα απομεινάρια της τεράστιας λίμνης που υπήρχε στην περιοχή να σχηματίσουν της λίμνες Τριχωνίδα, Οζερός, Αμβρακία και Λυσιμαχία.

Το Εκκλησάκιkleisoyra-3

Το εκκλησάκι της Παναγίας της Ελεούσας, (φωτογραφία του κ. Κωνσταντίνου Πεφάνη) που είναι σφηνωμένο στο βράχο, εορτάζει την εορτή της Ζωοδόχου Πηγής και γίνεται ένα πανηγύρι που είναι γνωστό από τους κατοίκους των γύρω περιοχών οι οποίοι έρχονται τότε να προσκυνήσουν.

Στο χαμηλό πλάτωμα το νεότευκτο μοναστήρι και πλάι οι προτομές του Κοσμά Αιτωλού και του τραγικού Γιάννη Γούναρη που εμόνασεν εκεί μετά την Απελευθέρωση...

Η χλωρίδαkleisoyra-1

Από τα είδη χλωρίδας που απαντώνται στην Κλεισούρα είναι: η ενδημική Centaurea sp, είδος βραχόφυτου με παγκόσμια εξάπλωση μόνο εκεί και στα βράχια των Μαύρων Βουνών απέναντι στη Χερσόνησο του Άραξου στην Αχαΐα, συστάδες αιωνόβιες Κουτσουπιές και Μελικουκιές μέσα στο φαράγγι. Δάση με υπεραιωνόβιες και  πλατύφυλλες βελανιδιές στο 2ο ήμισυ της διαδρομής. Από τα είδη ορνιθοπανίδας έχουν εντοπιστεί 12 είδη αρπακτικών πουλιών (τα 8 φωλιάζουν) στη διαδρομή. Το τοπίο είναι έντονο, με μεγάλο γεωλογικό, ορνιθολογικό και βοτανικό ενδιαφέρον. Το βραχόφυτο Centaurea niederi ανθίζει κάθε άνοιξη κρεμασμένο στα γκρεμνά. Πρόκειται για σπάνιο φυτό με τοπικό ενδημισμό. Το συναντούμε αποκλειστικά και μόνο στα τέσσερα φαράγγια του Αράκυνθου που αναπτύσσονται μεταξύ της Κλεισούρας και του χωριού Ρέτσινα Μεσολογγίου, καθώς και σε μικρά γκρεμνά στους λόφους στη χερσόνησο του Αράξου. Σε συγκεκριμένες θέσεις του φαραγγιού ανθίζει κάθε Μάη ο λευκός κρίνος (Lilium albanicum) ή κρίνο της Παναγίας όπως είναι γνωστό. Στο φαράγγι φωλιάζουν όρνια, βραχοκιρκίνεζα, βουνοσταχτάρες, βραχοχελίδονα, κάργιες, κόρακες, γαλαζοκότσυφες, βραχοτσοπανάκοι, ενώ στην έκταση πλησίον του φαραγγιού φωλιάζουν ακόμα είδη όπως ο δενδρογέρακας, η γερακίνα, το ξεφτέρι, ο φιδαετός, ο πετρίτης κα. Οι λύκοι αποίκησαν την περιοχή πάλι τα τελευταία έτη, μετά από τρεις δεκαετίες απουσίας. Στα αναπτυγμένα και εκτεταμένα δάση με μεσογειακή πυκνή βλάστηση και φυλλοβόλες βελανιδιές που άπτονται του φαραγγιού ζουν θηλαστικά όπως ο αγριόχοιρος, το ζαρκάδι, η αγριόγατα κ ά.

Όλα αυτά συνθέτουν μια μοναδικότητα και απαντώνται πολύ κοντά στο μεγάλο υγροτοπικό σύμπλεγμα Μεσολογγίου - Δέλτα Αχελώου. Συλλειτουργούν ως ορεινό οικοσύστημα με αυτό των υγροτόπων, αποτελώντας παράλληλα γεωγραφική του συνέχεια. Γι' αυτό η περιοχή έχει ενταχθεί υπό την αρμοδιότητα του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου Υγροτόπων Μεσολογγίου. Το 1970 περίπου, με την κατασκευή του δρόμου εντός του φαραγγιού, χάθηκε ο χρυσαετός που φώλιαζε. Κάπου στη δεκαετία του '80 εξαφανιστήκαν από την ευρύτερη περιοχή του Αράκυνθου - Τριχωνίδας - Λυσιμαχείας αρπακτικά όπως ο σπιζαετός, ο κραυγαετός, και το χρυσογέρακο. Ακόμα παλαιότερα, αλλά άγνωστο πότε, χάθηκαν απειλούμενα είδη όπως ο γυπαετός, ο μαυρόγυπας, ο ασπροπάρης, ο βασιλαετός και ο σταυραετός.
Το 1985 υπήρχε στο φαράγγι υγιής πληθυσμός από 30 τουλάχιστον όρνια (προσωπικές παρατηρήσεις). Το 2003 το είδος μελετήθηκε σχολαστικά, στα πλαίσια ενός μικρού προγράμματος (προστασία περιβάλλοντος και βιώσιμη ανάπτυξη). Τότε φώλιασαν τέσσερα ζεύγη από ένα πληθυσμό 12 ντόπιων πουλιών, ο οποίος το χειμώνα γινόταν μεγαλύτερος (ως 28 άτομα), με την προσθήκη διαχειμαζόντων ατόμων από βορειότερες βαλκανικές χώρες. Φέτος  φωλιάζουν μόλις δύο ζευγάρια. Τα όρνια αρχίζουν το φώλιασμά τους τον Γενάρη και το ολοκληρώνουν τον Ιούλη.

 

 

Εορτολόγιο

Δημοσκόπηση

ΤΑ ΝΕΑ ΜΕ ΤΡΑ ΠΟΣΟ ΘΑ ΕΠΗΡΕΑΣΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ:
 

Login...