| Η ΑΡΧΗ & ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ |
|
Πρωτοχρονιά 2010 - Επί τώ νέω έτει
Κατά τίς σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις Ένα ενδιαφέρον ταξίδι απ΄ τή στιγμή Α, που αρχίζει ο Χωροχρόνος, ως τή στιγμή Ω, που πιθανόν θά κλείσει τόν κύκλο του. Η Θεωρία τής Σχετικότητος τού Αϊνστάϊν υποδηλώνει ότι ο Χώρος καί ο Χρόνος αρχίζουν μέ τή Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) καί τελειώνουν σέ Μαύρες Τρύπες (Black Hols). Κι εμείς βρισκόμαστε «στή μέση» αυτής τής διαδικασίας, χωρίς νά ξέρουμε ούτε τήν αρχική πηγή της, ούτε τόν τελικό σκοπό της. Τήν ψάχνουμε όμως, ηρωϊκά καί διεπιστημονικά.
Υπό Κων/νου Ευ. Ράπτη - Διδάκτορος Φιλοσοφίας - Επιστημολογίας Στό προηγούμενο, χριστουγεννιάτικο άρθρο τής στήλης αυτής, αναζητών τας απάντηση στά υπαρξιακά ερωτήματα τού ανθρώπου, κάναμε ένα ταξίδι πρός τά πίσω, πρός τήν αρχή τού χώρου καί τού χρόνου, καί πλησιάσαμε, όσο πιό κοντά γίνεται, τό αρχικό σημείο μηδέν, απ΄ όπου ξεκίνησαν όλα. Στό σημερινό, πρωτοχρονιάτικο άρθρο, θά ακολουθήσουμε αντίστροφη πορεία. Απ` τό αρχικό σημείο μηδέν, θά οδεύσουμε πρός τά επόμενα στά-δια. Απ` τό απώτατο παρελθόν πρός τό απώτατο μέλλον. Μέ βάση πάντοτε τά σύγχρονα δεδομένα τών ειδικών επιστημών, καί σημασιοδότηση αυτών από υπαρξιακή οπτική γωνία. Σήμερα υπάρχουν ειδικοί κλάδοι, στό χώρο τής επιστημονικής έρευνας καί τής φιλοσοφικής αναζήτησης, που πραγματεύονται τά σημεία αυτά, τά οποία θεωρούνταν απρόσιτα μέχρι χθές. Τέτοιοι κλάδοι είναι οι : Protology - Πρωτολογία : Ασχολείται μέ τά «πρώτα». Eschatology - Εσχατολογία : Ασχολείται μέ τά «έσχατα». Αναζητούν οι κλαδοι αυτοί τά πρώτα καί τά έσχατα. Τήν αρχή καί τό τέλος. Τό Α καί τό Ω τών πραγμάτων. Τό Α βρίσκεται δισεκατομμύρια χρόνια πίσω μας. Τό Ω δισεκατομμύρια χρόνια μπροστά μας. Κι εμείς βρισκόμαστε «στή μέση» αυτής τής διαδικασίας, χωρίς νά ξέρου-με ούτε τήν αρχική πηγή της, ούτε τόν τελικό σκοπό της. Ο κόσμος φαίνεται νά κατάγεται απ΄ τό μηδέν καί νά προχωρεί πρός τό άπειρο. Ποιός μπορεί νά ακολουθήσει τήν εκπληκτική αυτή πορεία ; 2 Τά ερωτήματα αυτά δέν είναι γιά ανίδεους, γιά έχοντες ασθενή χαρακτήρα, όπως είπε ο Νίτσε. Αλλά γιά πληροφορημένους καί υπεύθυνους ανθρώπους που θέλουν νά γνωρίσουν τήν αλήθεια γιά τήν ανθτρώπινη μοίρα καί νά τήν πάρουν στά χέρια τους, κατά τό δυνατόν. Ο παγκοσμίως γνωστός γιά τή σοφία του, καί τήν αναπηρία του, κοσμολό γος Steven Hawking, λέει απ΄ τήν αναπηρική του καρέκλα : - Βρίσκομαι σέ αγώνα δρόμου μέ τό χρόνο, γιά νά ανακαλύψω, πρίν πεθά νω, τήν αλήθεια τής ύπαρξης. Είδαμε λοιπόν στό προηγούμενο άρθρο, ότι ψάχνοντας γιά τήν αλήθεια αυτή, φτάνουμε σ΄ ένα σημείο, απώτατο μέν αλλά απαγορευτικό γιά περαι τέρω έρευνα. Είναι η στιγμή τού Big-Bang, τής Μεγάλης Έκρηξης που έγινε 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια πρίν από σήμερα, κατά τήν οποία δημιουργήθη κε ο χώρος κι άρχισε νά κυλά ο χρόνος. Τί υπήρχε πρίν τή στιγμή αυτή; Μέ τίς έως τώρα γνωστές φυσικοεπιστημο νικές μεθόδους δέ μπορούμε νά απαντήσουμε. Διότι στό σημείο αυτό οι φυ σικοί νόμοι καταρρέουν καί οι μαθηματικές εξισώσεις δέ λειτουργούν. Ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο, τό λεγόμενο Τείχος Πλάνκ, υψώνεται μπροστά μας καί απαγορεύει τήν περαιτέρω έρευνα. Ωστόσο κάποιοι τολμηροί επινόησαν καινούργια, «κβαντικά» Μαθηματικά, μέ τά οποία είναι ίσως δυνατή η υπέρβαση τού Τείχους. Τά Μαθηματικά αυτά είναι δύσκολα, «τρελλά» καί ελάχιστοι τά κατανοούν πρός τό παρόν. Αλλά καί τήν εποχή τού Αϊνστάϊν τό ιδιο δέ συνέβαινε ; Πόσοι κατανοούσαν τότε τή θεωρία τής Σχετικότητος; Μετρημένοι στά δάχτυλα. Οι άλλοι τήν απέρριπταν, ως «τρελλή». Καί όμως η θεωρία επαληθεύτηκε, ενώ οι επικριταί της ξεπεράστηκαν, ως αναχρονιστικοί. Εξ ίσου αμφισβητήθηκε η Κβαντική Θεωρία. Αλλά κι αυτή επαληθεύτηκε, ενώ οι αμφισβητίες της ξαναέμειναν πίσω. Μήπως τό ίδιο συμβαίνει καί τώρα ; Σύμφωνα λοιπόν μέ τά υπερμοντέρνα, «τρελλά» Μαθηματικά, πρίν απ` τό Big-Bang, καί πίσω απ΄τό Τείχος Πλάνκ, στό χρόνο μηδέν (t = 0), βρίσκε ται μιά άλλη πραγματικότητα, εντελώς διαφορετική απ΄ αυτή που ξέρουμε, απ΄ τήν οποία όμως προέκυψε ο κόσμος που ξέρουμε. Βρίσκεται η Πρωταρχική Μονάδα (Initial Singularity), απ΄ τήν οποία θά προέλθουν εξελικτικώς τά πάντα. Τί οντότητα είναι αυτή ; Άν ψάξουμε στό Internet τήν έκφραση Initial Singularity, θά βρούμε χι-λιάδες καταχωρήσεις, σέ ποικίλες παραλλαγές, που περιγράφουν κάπως τήν οντότητα αυτή, δέν απαντούν όμως στό θεμελιώδες ερώτημα. Η οντότητα αυτή είναι άτοπη καί άχρονη. Δέ βρίσκεται εν τόπω καί δέν υπάρχει εν χρόνω. Είναι πέραν τού χώρου καί χρόνου. Δέν υπάρχει ακόμη χώρος, δέν κυλάει ακόμη χρόνος. Αυτά τά δύο, κι άλλα πολλά, θάρθουν μέ τό Big-Bang. Στήν Πρωταρχική Μονάδα δέν υπάρχει πρίν καί μετά, άνω καί 3 κάτω, εμπρός-πίσω, δεξιά-αριστερά. Δέν υπάρχουν δηλ. χωροχρονικές δια-στάσεις. Η Πρωταρχική Μονάδα δέν είναι οντότητα υλική ή φυσική, αλλά «μαθη μα τική» καί «πληροφορική». Περιέχει δηλ.πληροφορία κωδικοποιημένη στό αδιάστατο σημείο μηδέν. Εδώ μπορεί νά προβληθεί ένσταση: Αφού είναι τό απόλυτο μηδέν, τό κενό καί τό τίποτε, πώς περιέχει κάτι, έστω καί άϋλο, όπως είναι η μαθηματική πληροφορία ; Η απάντηση έχει ως εξής : Τό Απόλυτο Μηδέν βρίσκεται εξ ορισμού σέ μαθηματική συζυγία μέ τό Άπειρο. Είναι τό αρμονικό συζυγές τού Απείρου. Αυτό σημαίνει ότι : Ενεργεία μέν, τό Μηδέν δέν περιέχει τίποτα.Είναι τό απόλυτο τίποτα. Δυνάμει όμως, μπορεί νά γεννήσει τό άπειρο, δηλ. τά πάντα. «Δυνάμει» θά πεί δυνητικώς, όχι υποχρεωτικώς. Κανονικά η Πρωταρχική Μονάδα βρίσκεται σέ απόλυτη ισορροπία καί συμμετρία. Καί όσο επικρατεί η κατάσταση αυτή, τίποτε δέ γεννιέται καί τί ποτε δέ συμβαίνει. Μόνο άν διαταραχθεί η ισορροπία καί σπάσει η συμμε τρία, μπορεί νά ενεργοποιηθεί η πληροφορία καί νά περάσουμε απ΄ τό «δυνάμει» στό «ενεργεία». Αυτό φαίνεται ότι συνέβη στό χρόνο Πλάνκ. Τή στιγμή δηλ. t = 10-43 sec, μετά τή στιγμή t = 0. Η απόλυτη ισορροπία διεταράχθη, καί η τέλεια υπερσυμμετρία έσπασε. Η κωδικοποιημένη πληροφορία ενεργοποιήθηκε καί προκάλεσε αλυσιδω-τές αντιδράσεις, μέ κορύφωμα τή μεγάλη Έκρηξη. Αλλά η ισορροπία καί συμμετρία τής Αρχικής Μονάδας είναι ιδιότητες εγγενείς, άρα δύσκολο έως αδύνατο νά σπάσουν. Κανονικά θά έπρεπε νά μείνουν έτσι επ΄ άπειρον. Νά υπάρχει τό «τίποτε», που δέν δημιουργεί ερωτήματα, καί όχι τό «κάτι», που δημιουργεί. Καί όμως η ρήξη τής συμμετρίας έγινε, καί τό «κάτι» προέκυψε. Στό υπαρξιακό ερώτημα λοιπόν «Γιατί νά υπάρχει κάτι κι όχι τό τίποτα», η απάντηση είναι : - Επειδή η ισορροπία τού τίποτα διεταράχθη καί η συμμετρία του έσπασε. Τώρα όμως γεννιέται άλλο ερώτημα : - Καί γιατί έσπασε η συμμετρία, ενώ τό κανονικό ήταν νά διατηρηθεί επ΄ άπειρον ; Εδώ η απάντηση είναι πιό δύσκολη, διότι υπεισέρχονται κβαντικές διαδι κασίες καί χρειάζονται κβαντικά Μαθηματικά γιά νά προσεγγισθεί. Φαίνεται ότι δίπλα στό νόμο τής Ισορροπίας καί Συμμετρίας, υποβόσκει καί η αρχή τής κβαντικής Απροσδιοριστίας, κατά τήν οποία ένα σύστημα δέ μπορεί νά παραμένει σέ σταθερή κατάσταση εσαεί. Οι κβαντικές διακυμάν
4 σεις είναι συνεχείς καί αναπόφευκτες. Αυτές ίσως διετάραξαν τήν ισορροπία τής Αρχικής Μονάδας καί προκάλεσαν τή ρήξη τής συμμετρίας της. Οι συνέπειες είναι κοσμογονικές καί ραγδαίες. Μέ τή ρήξη τής συμμετρίας, η κωδικοποιημένη πληροφορία ενεργοποιεί-ται καί δίνει ενέργεια, χώρο καί χρόνο, φυσικές δυνάμεις καί φυσικούς νό-μους. Όλα αυτά, καί άλλα πολλά, προήλθαν απ΄ τήν κρυπτογραφημένη στά έγκατα τού μηδενός Πληροφορία ! Η ενέργεια που προέκυψε έτσι βρίσκεται αρχικώς υπερσυμπυκνωμένη σ΄ ένα μόρφωμα όσο η κεφαλή καρφίτσας ή ο κόκκος τής άμμου. Ένα τρισεκατομμυριοστό τού τρισεκατομμυριοστού τού δευτερολέπτου μετά τή στιγμή 0, δηλ. στό χρόνο Πλάνκ (10-43 sec), γίνεται τό Big-Bang. Ο κόκκος εκρήγνυται καί η υπερσυμπυκνωμένη ενέργεια αποδεσμεύεται. Τή στιγμή αυτή αρχίζει νά υπάρχει χώρος, καί νά κυλάει χρόνος. Αρχίζει η δημιουργία σωματιδίων καί η λειτουργία τών φυσικών δυνάμεων καί τών φυ σικών νόμων. Αρχίζει η διαστολή καί εξέλιξη τού Σύμπαντος. Αμέσως μετά τό Big-Bang γίνεται η λεγόμενη «πληθωριστική διαστολή», κατά τήν οποία τό μέγεθος τού Σύμπαντος αυξάνεται μέ εκθετικό ρυθμό : Άν στήν αρχική στιγμή τό μέγεθος είναι χ, τήν επόμενη στιγμή γίνεται 2χ, τήν μεθεπόμενη 4χ, 8χ, 16χ κλπ. Αυτό επαναλαμβάνεται 100 περίπου φο ρές καί έχει ως αποτέλεσμα, τό απειροελάχισο στήν αρχή σύμπαν, νά γίνει παμμέγιστο, εντός κλάσματος δευτερολέπτου. Τόσο διαρκεί η πληθωριστική διαστολή : απ΄ τό 10-43 sec ως τό 10-35 sec = απειροστό τού δευτερολέπτου. Η διαστολή συνεχίζεται έκτοτε, αλλά μέ κανονικό ρυθμό - όχι εκθετικό. Στό πρώτο νανοδευτερόλεπτο μετά τό Big-Bang ( = 10-9 sec = έν δισεκα τομμυριοστό τού δευτερολέπτου) γίνεται διάσπαση τής ως τότε ενιαίας δύνα-μης, καί αποχωρίζεται πρώτη η βαρύτητο. Στό πρώτο μικροδευτερόλεπτο μετά τό Big-Bang (= 10-6 sec = έν εκατομ μυριοστό τού δευτερολέπτου) αποχωρίζεται η ηλεκτρομαγνητική καί εν συνε-χεία η ασθενής πυρηνική. Έτσι, από δώ καί μπρός, θά δρούν στή φύση τέσσερις διακριτές δυνάμεις, αντί τής μιάς ενιαίας, που υπήρχε στήν αρχή, καί χαρακτηριζόταν από υπερ συμμετρία ή υπερβαρύτητα. Έχουμε κι εδώ δηλ. ρήξη συμμετρίας. Ταυτοχρόνως, η ενέργεια αρχίζει νά συμπυκνώνεται, νά γίνεται ύλη καί νά δίνει στοιχειώδη σωματίδια: Κουάρκς, πρωτόνια, νετρόνια, ηλεκτρόνια. Ακριβέστερο ίσως θά ήταν νά πούμε εδώ, ότι από τά πλούσια σέ ενέργεια φωτόνια, σχηματίσθηκαν τόσο τά ελαφρά στοιχειώδη σωματίδια (ηλεκτρόνια - ποζιτρόνια), όσο καί τά βαρειά (πρωτόνια, νετρόνια, μέ τά αντισωματίδιά τους). Μερικοί κοσμολόγοι χρησιμοποιούν εδώ τή λέξη Θεός μεταφορικά. Όπως ο νομπελίστας Leon Lederman στό βιβλίο του "The God particle" (Τό σωματίδιο τού Θεού), όπου λέει ότι αυτό τό πρωταρχικό σωματίδιο, απ΄
5 τό οποίο προέκυψαν όλα τά άλλα, δικαιούται νά ονομασθεί μεταφορικά «σω ματίδιο τού Θεού» ! Στό πρώτο δευτερόλεπτο μετά τό Big-Bang, αρχίζει η πυρηνοσύνθεση : πρωτόνια καί νετρόνια συγκολλώνται απ΄ τήν πυρηνική δύναμη καί σχημα-τίζονται πυρήνες ατόμων. Οι πυρήνες αυτοί (θετικά φορτισμένοι) μπορούν νά ελκύσουν ηλεκτρόνια (αρνητικά φορτισμένα) καί νά σχηματισθούν ουδέτερα άτομα. Η πολύ υψηλή όμως θερμοκρασία, που επικρατεί ακόμη, δέν τό επιτρέπει αυτό. Όταν η θερμοκρασία πέσει αρκούντως, 300 000 χρόνια μετά τό Big-Bang, αρχίσει η δόμηση τών ατόμων. Τότε σχηματίζεται σέ μεγάλες ποσότητες τό πρώτο καί απλούστερο χημι κό στοιχείο - τό ξακουστό υδρογόνο. Εν συνεχεία τό δεύτερο στοιχείο - ήλιο - καί ελάχιστες ποσότητες απ` τό τρίτο καί τέταρτο (λίθιο - βηρύλιο). Επειδή όμως η διαστολή συνεχίζεται καί η θερμοκρασία πέφτει συνεχώς, δέν προλαβαίνουν νά σχηματισθούν βαρύτεροι πυρήνες καί βαρύτερα στοι-χεία στή φάση αυτή. Τό Σύμπαν αποτελείται από νέφη υδρογόνου κυρίως. Ένα εκατομμύριο χρόνια μετά, τά νέφη αυτά συμπυκνώνονται, λόγω τής βαρύτητος, σέ σωρούς ύλης, που ονομάζονται πρωτογαλαξίες καί θά εξελι-χθούν σέ γαλαξίες, σμήνη καί υπερσμήνη γαλαξιών. Εντός αυτών συσπειρώνονται μικρότερα σύννεφα αερίου, τά οποία, λόγω βαρύτητος πάλι, συμπυκνώνονται καί σχηματίζουν άστρα. Εντός τών αστέρων, όπου επικρατούν τεράστιες θερμοκρασίες καί πιέσεις, γίνονται πυρηνικές αντιδράσεις, καί σχηματίζονται τώρα τά υπόλοιπα χημικά στοι χεία, που δέν είχαν προλάβει νά δημιουργηθούν στήν αρχή : άνθραξ, άζωτο, οξυγόνο, ασβέστιο, θείο, φωσφόρος κλπ. Μερικά απ΄ τά άστρα αυτά, μέ τήν πάροδο τού χρόνου γίνονται ασταθή, εκρήγνυνται καί εκτοξεύουν τεράστιες ποσότητες χημικών στοιχείων στόν ενδογαλαξιακό χώρο, όπου σχηματίζονται καινούργια νέφη αερίου, που πε-ριέχουν όμως τώρα, όχι μόνο υδρογόνο-ήλιο, όπως τά αρχικά, αλλά καί τά υπόλοιπα χημικά στοιχεία, που σχηματίσθηκαν εν τώ μεταξύ. Καί μόνο τότε, που θά υπάρχουν καί τά υπόλοιπα χημικά στοιχεία, θά εί-ναι δυνατόν νά εμφανισθεί η ζωή. Ένα παράδειγμα: Τό υδρογόνο, που γιά εκατομμύρια χρόνια ήταν σχεδόν μόνο του στό σύμπαν, τώρα συναντά γιά πρώτη φορά τό οξυγόνο, στόν με σοαστρικό χώρο, καί ενώνεται χημικώς μαζί του. Απ΄ τήν ένωση αυτή προκύ πτει τό πολύτιμο νερό (Η2Ο), που θά φθάσει αργότερα στή γή υπό μορφή πάγου ή αερίου, θά γεμίσει τούς ωκεανούς ως υγρό, καί θά γίνει έτσι τό λίκνο τής ζωής. Ωστόσο κι αυτό δέν ήταν δεδομένο καί σίγουρο. Άν τό άτομο τού οξυγόνου είχε κανονικά συμπληρωμένη τήν εξωτερική του στιβάδα (όπως τά ευγενή αέρια), δέν θά ένοιωθε τήν ανάγκη νά ενωθεί 6 μέ τό υδρογόνο. Καί χωρίς τήν ένωση αυτή δέν θά υπήρχε νερό στή φύση. Ευτυχώς γιά μάς, τό οξυγόνο χρειάζεται δύο ηλεκτρόνια, γιά νά συμπλη ρωθεί η δομή του. Απ΄τήν άλλη μεριά, τό άτομο τού υδρογόνου μπορεί νά προσφέρει ένα μόνο ηλεκτρόνιο. Τί κάνει λοιπόν τό οξυγόνο; Ενώνεται χη μικώς μέ δύο υδρογόνα καί ιδού τό θαύμα : Η2Ο = ύδωρ τό ζών ! Τό σημερινό σύμπαν έχει περί τά 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες, καί καθέ-νας απ΄ αυτούς περί τά 100 δισεκατομμύρια αστέρες, κατά μέσον όρο. Ένας απ` αυτά τά 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες είναι ο δικός μας. Σχηματί σθηκε πρίν 10 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια, έχει σχήμα σπειροειδές καί διάμετρο 100 000 έτη φωτός. Αυτό σημαίνει ότι ένα αεροπλάνο ή διαστημό πλοιο ικανό νά τρέχει μέ τήν ασύλληπτη ταχύτητα τού φωτός, θά χρειαζόταν 100 χιλετίες, γιά νά διασχίσει τό γαλαξία μας απ΄ τή μιά άκρη ως τήν άλλη. Σπειροειδής λέγεται επειδή οι βραχίονές του περιελίσσονται γύρω απ` τό κέντρο του σάν σπείρες. Δηλ στριφογυριστά, ελικοειδώς, ημικυκλικώς. Στήν άκρη ενός απ΄αυτούς τούς ελικοειδείς βραχίονες τού γαλαξία μας, που απέχει 30 000 έτη φωτός απ΄ τό κέντρο του, υπήρχε, πρίν 5 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια, ένα νεφέλωμα αερίων καί σκόνης, εμπλουτισμένο μέ χημικά στοιχεία, προερχόμενα από εκρήξεις γειτονικών άστρων, μέ τόν τρό πο που είπαμε παραπάνω. Απ` τό νεφέλωμα αυτό, που συμπυκνώθηκε καί κατέρρευσε λόγω βαρύτη τος προήλθε τό Ηλιακό μας σύστημα, μέ τόν ήλιο στό κέντρο καί τούς πλανή τες περιφερόμενους γύρω του. Τό Σύμπαν μας λοιπόν έχει σήμερα ηλικία 13,7 δισεκατομμύρια έτη. Ο Γαλαξίας μας δέκα δισεκατομμύρια περίπου, καί ο Ήλιος μας πέντε. Η δέ Γή μας υπάρχει ως αυθύπαρκτο σώμα, εδώ καί 4,5 δισεκατομμύρια έτη. Η ζωή στή γή εμφανίσθηκε ένα δίς μετά τήν δημιουργία της, δηλ. πρίν 3,5 δισεκατομμύρια έτη. Επί πολύ μεγάλο διάστημα η ζωή στή γή είναι σέ στοιχειώδες επίπεδο. Περιλαμβάνει μόνο μονοκυττάρους οργανιισμούς. Μόλις πρίν ένα δισεκατομμύριο χρόνια εμφανίζονται οι πολυκύτταροι, που προέκυψαν από συμβίωση ή ενδοβίωση μονοκυττάρων. Καί μόλις πρίν μισό δισεκατομμύριο (ή 500 εκατομμύρια) χρόνια εμφα νίζονται τά σπονδυλωτά, εεξελικτικώς απ΄ τά ασπόνδυλα. Σχηματικώς καί αδρομερώς η εξέλιξη εμφανίζει ανά 50 - 100 εκατομμύρια χρόνια καί μιά νέα τάξη ή ομοταξία εμβίων : Πρίν 450 εκατομμύρια χρόνια : Τά Ψάρια. Πρίν 400 εκατομμύρια χρόνια : Τά Αμφίβια Πρίν 350 εκατομμύρια χρόνια : Τά Ερπετά Πρίν 250 εκατομμύρια χρόνια : Τά Πτηνά Πρίν 200 εκατομμύρια χρόνια : Τά Θηλαστικά Πρίν 100 εκατομμύρια χρόνια : Δενδρόβια θηλαστικά. 7 Πρίν 60 εκατομμύρια χρόνια : Πρωτεύοντα (Προπίθηκοι), Πρίν 40 εκατομμύρια χρόνια. Πίθηκοι. Πρίν 5 εκατομμύρια χρόνια : Αυστραλοπίθηκοι. Πρίν 2,5 εκατομμύρια χρόνια : Homo habilis Πρίν 1,5 εκατομμύρια χρόνια : Homo erectus Πρίν 0,3 εκατομμύρια χρόνια : Homo neanderdal Πρίν 0,2 εκατομμύρια χρόνια : Homo sapiens Ο σύγχρονος άνθρωπος λοιπόν (Homo sapiens) εμφανίσθηκε τελευταίος απ΄ όλα τά έμβια, πρίν 200 000 χρόνια περίπου στήν Αφρική. Από κεί μετανάστευσε στήν Ευρώπη, πρίν 50 000 χρόνια, όπου βρήκε τόν στενό συγγενή του Homo neanderdal, που είχε προηγηθεί. Συνυπήρξαν γιά ένα διάστημα, αλλά όχι αρμονικά. Γύρω στό 35 000 χρό νια πρίν από σήμερα, ο Homo neanderdal εξαφανίζεται απ΄τή ζωή γιά ανε ξακρίβωτους λόγους. Απ΄ όλα τά είδη τού γένους Homo, που είχαν προηγη θεί (καί ήταν πολλά, γύρω στά 10 είδη Homo ήλθαν καί απήλθαν αδόξως απ΄ τή ζωή) επιβιώνει μόνο ένα, τό δικό μας είδος : ο Homo sapiens. Στό υπαρξιακό ερώτημα λοιπόν, «Γιατί υπάρχουμε», απ΄ τό οποίο ξεκι νήσαμε, η κατ΄ αρχήν απάντηση είναι : - Υπάρχουμε, εξ αιτίας αυτής τής μακράς σειράς γεγονότων, που οδή-γησαν απ΄ τό Big-Bang στόν πλανήτη γή, κι απ΄ τά μονοκύτταρα τού πλανήτη στά πρωτεύοντα καί τόν άνθρωπο. Η απάντηση όμως αυτή, ενώ είναι επιστημονικώς ορθή, υπαρξιακώς δέν ικανοποιεί. Διότι απαντά μόνο αιτιολογικώς : γιά ποιά αιτία ή μέ ποιά διαδικασία υπάρχουμε. Δέν απαντά τελολογικώς : γιά ποιόν σκοπό υπάρχουμε. Τί νόημα έχει - άν έχει βαθύτερο νόημα καί σκοπό η ύπαρξή μας, καί δέν είμαστε τυχαία υπο προϊόντα τής φύσεως, που έρχονται καί παρέρχονται άδοξα, όπως ο Nean derdal, καί πλείστα άλλα είδη, που δημιουργήθηκαν μέ τήν ίδια ακριβώς δια δικασία που δημιουργηθήκαμε κι εμείς ; Καί χάθηκαν ανοημάτιστα. Μήπως ίδια μοίρα περιμένει κι εμάς ; Γιά νά απαντήσουμε στό «αιτιολογικό γιατί» (από ποιά αιτία υπάρχουμε) ανατρέξαμε στό παρελθόν, αναζητώντας τίς γενεσιουργές αιτίες - άμεσες, έμμεσες, απώτερες καί απώτατες, ως τήν αρχή τού χωροχρόνου. Γιά νά απαντήσουμε στό «τελολογικό γιατί» (γιά ποιό σκοπό υπάρχουμε), θά προτρέξουμε στό μέλλον, απώτερο καί απώτατο, ως τό τέλος τού χωρο-χρόνου, εάν καί όσο μπορεί αυτό νά προβλεφθεί. Προκαλεί εντύπωση τό γεγονός ότι οι ίδιες αυστηρές εξισώσεις καί η ίδια αποδεικτική πορεία που υποδεικνύουν ότι ο Χωροχρόνος έχει αρχή, καί ότι στήν αρχή αυτή υπάρχει μιά Μοναδικότητα (Singularity), όπου οι φυσικοί νόμοι καταρρέουν, οι ίδιες εξισώσεις προβλέπουν, ότι ο Χωροχρόνος θά έχει 8 καί τέλος, όπου υπάρχει αντίστοιχη μοναδικότητα καί αντίστοιχη κατάλυση τών φυσικών νόμων. Οι μεγάλοι κοσμολόγοι Στήβεν Χώκινκγ καί Ρότζερ Πενρόουζ απέδειξαν, σέ μιά περίφημη από κοινού εργασία τους, ότι τέτοιου είδους Μονάδες είναι αναπόφευκτες, τόσο στήν αρχή, όσο καί στό τέλος τού Σύμπαντος, άν αυτό καταρρεύσει σέ μαύρη τρύπα. Ο χώρος καί ο χρόνος καταλύονται μέσα στό απειροελάχιστο, που χαρα κτηρίζει τήν αρχική καί τελική Μονάδα. Τό μέγεθος τού χωροχρόνου ανάγε ται στό μηδέν, ενώ η καμπυλότητα γίνεται άπειρη. Τό επιστημονικό κατεστημένο έμεινε άναυδο καί απέρριψε πάλι τήν πρό ταση αυτή γιά τό τέλος τού χρόνου, χαρακτηρίζοντάς την τερατούργημα. Αλλά οι ενδείξεις γιά τήν ύπαρξη Μονάδων στήν αρχή καί τό τέλος τού σύμπαντος γείναι αμείλικτες. Προσεγγίζοντας τήν αρχή τού κόσμου (Big-Bang), βλέπουμε ότι η μέν ακτίνα τού Σύμπαντος τείνει πρός τό μηδέν, η δέ καμπυλότητα πρός τό άπειρο. Προσεγγίζοντας τό τέλος (Black-Hole), παρατηρούμε τό ίδιο : η χωροχρο νική διάσταση μηδενίζεται, η καμπυλότητα απειρίζεται. Η πρωταρχική Μονάδα τού Σύμπαντος καί η τελική Μονάδα τής μαύρης τρύπας, έχουν τήν ίδια ουσία.. Ο Roger Penrose - μαθηματικός, φυσικός καί φιλόσοφος - υποστηρίζει ειδικότερα ότι : Έχουμε μιά Αρχική καί μιά Τελική Singularity (= Μοναδικότητα, Ανωμαλία). Απ΄ τήν Αρχική προέκυψε χώρος, χρόνος, σωματίδια, άτομα, μόρια, νεφε λώματα, γαλαξίες, άστρα, πλανήτες ! Στήν Τελική Singularity (μαύρη τρύπα) συμβαίνει τό αντίθετο : όλα αυτά πέφτουν μέσα κι εξαφανίζονται ! Ο πρώτος τύπος ανωμαλίας (τύπου Big-Bang) δημιουργεί τό χώρο καί τό χρόνο, τήν ύλη καί τήν ενέργεια. Ο β΄ τύπος τήν καταστρέφει. Η ύλη καί ο χωροχρόνος καταρρέουν σ΄αυτήν. Πράγμα που απαιτεί καί η Συμμετρία. Η μία ανωμαλία είναι χρονικό αντί-στροφο τής άλλης. Οι ανωμαλίες τού χωροχρόνου (αρχική-τελική), είναι πε-ριοχές όπου η Φυσική φθάνει στά όριά της καί αδυνατεί νά προχωρήσει. Εδώ υπεισέρχεται καί μιά άλλη παράμετρος, η περίφημη εντροπία. Είναι η εγγενής τάση τού σύμπαντος (καί κάθε κλειστού συστήματος, που δέν παίρνει ενέργεια έξωθεν), νά βαίνει από τήν τάξη στήν αταξία, τήν υποβάθμιση, τήν αποσύνθεση, τή διάλυση, τήν θερμοδυναμική ισορροπία καί τήν τελική νέκρωση. Τό Σύμπαν, στό σύνολό του, είναι κλειστό σύστημα, δέν παίρνει ενέργεια έξωθεν, καί η εντροπία του συνεπώς αυξάνεται.
9 Αντίθετο τής εντροπίας είναι η Πληροφορία. Όσο υψηλότερη είναι η Πλη ροφορία σ' ένα σύστημα, τόσο χαμηλότερη η Εντροπία, καί αντιστρόφως. Μηδενική εντροπία σημαίνει άπειρη πληροφορία καί αντιστρόφως. Στήν Πρωταρχική Μονάδα η εντροπία είναι εκ φύσεως μηδενική καί η πληροφορία άπειρη. Στήν Τελική Μονάδα (Μαύρη Τρύπα) συμβαίνει τό αντίθετο. Η πληροφο ρία εξαφανίζεται καί η αταξία απειρίζεται. Στήν αρχική Μονάδα, η άπειρη πληροφορία υπάρχει εν δυνάμει καί περιέ χει όλες τίς πιθανές καταστάσεις τού σύμπαντος ή όλα τά πιθανά σύμπαντα ή όλους τούς δυνατούς χωροχρόνους. Γιά νά υλοποιηθεί κάποια απ΄ τίς δυ νατές καταστάσεις, χρειάζεται αντίστοιχη διέγερση τής Πληροφορίας. Κατά τήν Ολογραφική Θεωρία είναι δυνατή η διέγερση όλων τών πιθανών καταστάσεων ενός συστήματος ή τού Σύμπαντος. Παράλληλα όμως έχουμε κι άλλη διαδικασία, που φαινομενικά αναιρεί τήν προηγουμένη. Όχι μόνο μεταβολή τής πληροφορίας σέ ενέργεια, αλλά καί τής ενέργειας σέ πληροφορία. Τό ενήλικο άτομο κατέχει πολύ περισσότερες πληροφορίες απ΄ τό νεογέννητο. Έτσι καί τό σημερινό σύμπαν περιέχει πολύ περισσότερες πληροφορίες απ΄ αυτές που είχε τή στιγμή τού Big-Bang. Πώς συμβιβάζεται όμως αυτό μέ τό ανωτέρω λεχθέν, ότι τή στιγμή μηδέν, πρίν κάν υποστασιοποιηθεί, τό σύμπαν είχε άπειρη πληροφορία ; Ως εξής. Στήν κλίμακα μηδέν τό σύμπαν είναι μ ό ν ο πληροφορία.. Σφαιρική, καθολική, παντεποπτική πληροφορία. Δέν έχει διαστάσεις, δέν καταλαμβάνει χώρο, δέν κινείται εν χρόνω. Μεταξύ τού χρόνου μηδέν καί τού χρόνου Πλάνκ τό προ-σύμπαν δέν υπόκειται σέ έγχρονη μεταβολή. Όταν όμως απ΄ τήν κλίμακα μηδέν μπούμε στήν κλίμακα Πλάνκ, η σφαιρι-κή πληροφορία που βασίλευε ως τώρα, που δέ γνώριζε χρόνο καί περιείχε όλη τήν ιστορία τού σύμπαντος, από τή γέννησή του μέχρι τό απώτατο μέλ- λον του εισέρχεται στό χρόνο καί αναγκάζεται νά υπαχθεί στούς νόμους του. Από τήν άχρονη κατάσταση στήν έγχρονη. Από τήν στατική ισορροπία στή δυναμική εξελικτική πορεία. Μακρόπνοο σενάριο που, στό πέρασμα δισεκατομμυρίων ετών, θά οδηγήσει βαθμιαία τό φυσικό σύμπαν, απ΄ τήν απλότητα στή συνθετότητα καί πολυπλοκότητα. Η μετάπτωση απ΄ τήν Άχρονη κατάσταση στήν Έγχρονη, απ΄τή θερμική ισορροπία καί συμμετρία τού Μηδενός στή ρήξη καί διάσπαση, απ΄ τό αναλ- λοίωτο είναι στό συνεχές γίγνεσθαι, απ΄ τήν μικροσκοπική κλίμακα τού Πλάνκ στή μακροσκοπική που ξέρουμε, έγινε μέ τή μεσολάβηση μιάς δια δικασίας που λέγεται Αποσύζευξη από μιά κλίμακα καί μετάβαση σέ άλλη κλίμακα. Π.χ. Αποσύζευξη απ΄ τήν κλίμακα Μηδέν καί μετάβαση στήν κλίμακα Πλάνκ. Αποσύζευξη απ΄ τήν κλίμακα Πλάνκ καί μετάβαση στή μικροσκο 10 πική κλίμακα. εκείθεν δέ στή μακροσκοπική που ξέρουμε καί ζούμε. Μέ τήν προσέγγιση αυτή τά αναλλοίωτα μεγέθη τής Πρωταρχικής Μονά δας αντικαθίστανται μέ τά φυσικά μεγέθη που ξέρουμε. Τά πρώτα είνα άχρονα καί σταθερά. Τά δεύτερα έγχρονα καί μεταβλητά. Η δέ αρχική υπερσυμμετρία αναλύεται σέ τρείς επί μέρους συμμετρίες : α) Μεταξύ χώρου καί χρόνου. Είναι μεταλλάξιμα μεγέθη. Πράγμα που σημαίνει ότι : Ο χώρος μπορεί νά γίνει χρόνος καί ο χρόνος νά γίνει χώρος. Αυξανομένου τού ενός ελαττούται τό άλλο καί αντιστρόφως. Ό,τι «κερδίζουμε» σέ χώρο, τό «χάνουμε» σέ χρόνο καί αντιστρόφως. β) Μεταξύ μηδενός καί απείρου. Αυτό σημαίνει ότι : Τό μηδέν μπορεί νά γεννήσει τό άπειρο. (Η διά τού μηδενός διαίρεση δίνει πηλίκον τό άπειρο). Τό άπειρο μπορεί νά γίνει μηδέν. (Νά επιστρέψει στό μηδέν, απ΄ όπου προήλθε). γ) Μεταξύ πληροφορίας καί ενέργειας. Ή μεταξύ δυνατού καί πραγματικού, Ή μεταξύ μαθηματικού καί φυσικού στοιχείου. Αυτά σημαίνουν ότι : Η πληροφορία μπορεί νά γίνει ενέργεια καί αντιστρόφως. Η δυνατότητα (που κρύβει η πληροφορία) μπορεί νά γίνει πραγματικότητα (μέ τήν ενεργοποίησή της). Τό μαθηματικό στοιχείο (που είναι η πληροφορία), μπορεί νά γίνει φυσικό στοιχείο (όταν αυτή υλοποιηθεί). Όλα αυτά προσεγγίζονται καί τεκμηριώνονται μαθηματικώς. Μέ σύγχρονα μαθηματικά εργαλεία, δύσκολα καί περίπλοκα. Υπάρχουν όμως καί πειραματικές ενδείξεις, όπως η σκοτεινή ύλη καί η σκοτεινή ενέργεια, που εντοπίσθηκαν τά τελευταία χρόνια στό σύμπαν. Είναι άγνωστη η προέλευσή τους καί μυστηριώδης η λειτουργία τους. Μέ τούς γνωστούς φυσικούς νόμους δέν εξηγείται η παρουσία τους. Άν όμως τίς συνδέσουμε μέ τήν Πρωταρχική Μονάδα, που υπήρχε πρίν τό Big-Bang, αχνοφέγγει κάποια ερμηνεία. Επειδή όμως όλα αυτά είναι δυσνόητα, όχι μόνο στόν μέσο άνθρωπο, αλλά καί στούς ειδικούς, θά κάνουμε μιά προσπάθεια αισθητοποίησης. Καταστάσεις υπαρκτές καί πραγματικές, αλλά μή αισθητές, μπορούν νά αισθητοποιηθούν μέ εικόνες, παρμένες απ΄ τήν ανθρώπινη εμπειρία καί κλίμακα ; Γιά νά δούμε. 11 Όταν τά μαθηματικά μάς λένε ότι στήν κλίμακα Πλάνκ, καί σέ άλλες ακραί ες καταστάσεις, ο χρόνος παγώνει, παύει νά κυλά, καί τό δευτερόλεπτο διαρ κεί αιώνες, μπορούμε αυτό νά τό αισθητοποιήσουμε καί νά τό καταλάβουμε, ως εξής : Στήν αρχαία Ελλάδα, που δέν υπήρχαν χρονόμετρα καί ρολόγια, μετρού σαν τό χρόνο μέ τήν «κλεψύδρα». Τί ήταν αυτή ; Πήλινη υδρία (στάμνα), μέ πλατιά βάση, αλλά στενό στόμιο, απ΄ τήν οποία έρρεε, σταγόνα - σταγόνα τό νερό. Κάθε λεπτό καί σταγόνα. Επομένως, μετρώντας τίς σταγόνες που πέφτουν, μετράμε τά λεπτά που περνούν. Μετρώντας μεγαλύτερες ποσότη τες, π.χ. εξηκοντάδες σταγόνων, είναι σά νά μετράμε τίς ώρες που περνούν. Αλλά καί χωρίς νά μετρήσουμε. Άν έχουμε αποθηκεύσει στήν κλεψύδρα ποσότητα νερού ίση μέ δύο εξηκοντάδες σταγόνων, ξέρουμε πώς όταν αδειάσει η στάμνα, θά έχουν περάσει δύο ώρες απ΄τή στιγμή που άρχισε νά ρέει μέ τόν καθορισμένο ρυθμό. Άλλο χρονόμετρο, παραλλαγή τής κλεψύδρας, είναι τό αμμόμετρο. Αποτελείται από δύο γυάλινους κώνους, μέ ενωμένες τίς κορυφές τους, ώστε η άμμος που βρίσκεται στόν επάνω κώνο, νά πέφτει στόν κάτω, διά μέσου τής στενής οπής, κόκκο πρός κόκκο, καί μέ σταθερό ρυθμό. Συγκε-κριμένη ποσότητα άμμου θέλει συγκεκριμένο χρόνο, π.χ. μία ώρα, γιά νά πέσει απ΄ τό ένα χωνί στό άλλο. Όταν καί ο τελευταίος κόκκος πέσει, ξέρου με ότι πέρασε ακριβώς μία ώρα. Τό αμμόμετρο ή η κλεψύδρα, πρίν αρχίσει η μέτρηση, είναι σέ οριζόντια θέση, που δέν επιτρέπει τή ροή τού νερού ή τής άμμου. Γιά νά αρχίσει η μέ τρηση τού χρόνου, τοποθετούνται σέ πλάγια ή κατακόρυφη θέση, που επι τρέπει τή ροή τού νερού ή τής άμμου μέ σταθερό ρυθμό. Φαντασθείτε λοιπόν τώρα μιά κοσμολογική υδρία : Όταν βρίσκεται σέ οριζόντια θέση δέν κυλά η άμμος, δέν κυλά χρόνος. Άχρονη κατάσταση. Παγωμένος χρόνος. Σέ κατακόρυφη όμως θέση αρχίζει νά κυλά η άμμος καί νά μετρά τό χρό νο, που τώρα δέν είναι παγωμένος, αλλά ρέων. Αρχίζει ο χρόνος ! Η κοσμική κλεψύδρα πρίν τό Big-Bang ήταν σέ «οριζόντια» θέση. Δέν υπήρχε χρονική ροή. Δέν υπήρχε χρόνος. Είναι η προϊστορία τού Σύμπαντος. Μέ τό Big-Bang η κοσμική κλεψύδρα μεταπίπτει σέ «κατακόρυφη» θέση. Αρχίζει νά ρέει ο χρόνος. Αρχίζει η ιστορία τού Σύμπαντος ! Μέ άλλη ορολογία, στήν κλίμακα Πλάνκ έχουμε αλλαγή φάσεως, κατά τήν οποία ο χρόνος μετατρέπεται : από ακίνητος ή ανύπαρκτος ή φανταστικός, γίνεται κινούμενος καί πραγματικός. Στό τελικό στάδιο, η κοσμική κλεψύδρα μεταπίπτει πάλι στήν «οριζόντια» θέση, καί ο χρόνος σταματά. αλλά μαζί του σταματά καί ο κόσμος καί η ζωή.
12 Θά αισθητοποιήσουμε τώρα τό άλλο δυσνόητο πόρισμα τών εξισώσεων, που λέει ότι η αρχική Μονάδα περιέχει άπειρη Πληροφορία, εντός τής οποίας είναι κωδικοποιημένη η πορεία καί ιστορία τού Παντός. Κατά τήν Ολογραφική Θεωρία, η πληροφορία γιά τά συμβάντα τού σύμπαντος βρίσκεται κωδικοποιημένη στό σημείο Μηδέν, στό οποίο, άν φτάσουμε, βλέπουμε κάτι πρωτόγνωρο : Ολόκληρο τό Σύμπαν ! Υπάρχει εικόνα που νά τό αισθητοποιεί αυτό ; Ναί, η αναλογία μέ τό... DVD Όπως σ΄ ένα ψηφιακό δίσκο DVD είναι δυνατόν νά χαραχθεί καί νά περιλη φθεί όλη η ιστορία ενός ανθρώπου, ενός λαού, ενός γαλαξία, απ΄ τήν αρχή ως τό τέλος, μέ τή μορφή ψηφιακής πληροφορίας, έτσι καί στό κοσμικό DVD τής Αρχικής Μονάδας περιέχεται η αρχή καί τό τέλος τών Πάντων. Είναι τόση η δύναμη τής άϋλης ή μαθηματικής πληροφορίας, ώστε ο John Wheeler, απαντώντας στό υπαρξιακό ερώτημα : - Γιατί νά υπάρχει κάτι κι όχι τό τίποτε ; Πώς μπορεί νά προέλθει κάτι από τό τίποτε ; Είπε τήν περίφημη, επιγραμματική φράση : - It from bit ! - Ίτ φρόμ μπίτ ! Ως γνωστόν, «it » στά αγγλικά σημαίνει αυτό. Τό δέ «bit» είναι μονάδα πληροφορίας. Επομένως η φράση «It from bit», σημαίνει : - Τό «ίτ» (κάτι) προέρχεται απ' τό «μπίτ» (τήν πληροφορία). Καί όχι μόνο τό «κάτι», αλλά τό πάν, τό Σύμπαν εν τώ συνόλω του, φαίνε ται νά προήλθε απ΄ τήν αρχική πληροφορία, που ήταν κωδικοποιημένη στό αρχικό σημείο Μηδέν, στήν αρχική στιγμή t = 0, στήν αρχική Μονάδα - Sin gularity. Καί φαίνεται ακόμη ότι τό Πάν θά καταλήξει στήν αντίστοιχη Τελική Μονά δα - Singularity. Χούς εί καί εις χούν απελεύσει. Χώμα ήσουνα καί χώμα θά ξαναγίνεις. Απ΄τό χώμα προήλθες καί στό χώμα θά ξαναπάς. * * * Η περί κόσμου καί χωροχρόνου αντίληψη που παρουσιάσαμε, στηρίζεται σέ πλούσιο καί επεξεργασμένο διεπιστημονικό υλικό : Αστρονομικό, αστροφυσικό, μαθηματικό, φυσικοχημικό, φυσιογνωστικό, βιολογικό, ανθρωπολογικό, παλαιοντολογικό, ιστορικό, νευρολογικό, ψυχο-λογικό, ψυχιατρικό, φιλοσοφικό, κοινωνιολογικό, κοσμοθεωρητικό καί βιοθεω ρητικό υλικό. Σέ νεότατα φυσικοεπιστημονικά δεδομένα, μέ τά τελικά καί ουσιώδη συμ περάσματα γιά τόν κόσμο καί τή ζωή. Ωστόσο, η τελική περί κόσμου καί βίου θεωρία, η Ultimate Theory, διεθνώς, φαίνεται πώς αργεί ακόμη, κι ας μπαίνουμε ήδη στή δεύτερη δεκαετία τού 21ου μετά Χριστόν αιώνα. 13 Απ΄ τήν ανάλυση που προηγήθηκε, συνάγονται τά εξής. Η επιστημονική περί κόσμου αντίληψη φωτίζει πολλά καί σημαντικά ερω τήματα, αναπάντητα μέχρι χθές, ταυτοχρόνως όμως δημιουργεί καινούργια, εξ ίσου ή περισσότερο σημαντικά γιά τήν ύπαρξη. Μέ τήν αναγωγή στήν Αρχική Μονάδα δίδεται απάντηση σέ όλα τά αιτιο λογικά «γιατί» : Γιά ποιές αιτίες υπάρχουμε, εμείς και ο κόσμος. Ανιχνεύονται όλες οι αιτίες, εκτός από μία, αλλά κεφαλαιώδη. Μέ τήν προοπτική τής Τελικής Μονάδας δίδεται απάντηση καί σέ όλα τά τελολογικά «γιατί» : Γιά ποιούς σκοπούς υπάρχουμε, εμείς καί τά υπόλοιπα όντα. Προσδιορίζονται οι σκοποί, εκτός από έναν, αλλά κορυφαίο. Τά καινούργια μεγάλα ερωτήματα είναι : α) Η Πρωταρχική Μονάδα, μέ τήν εντός αυτής παν-περιεκτική Πληροφο ρία, από πού προέρχεται ; Τήν πολύτιμη κωδικοποιημένη πληροφορία που περιέχει, ποιός τήν κωδικοποίησε ; Εδώ είναι τό έσχατο όριο. Καμία διαδικασία που νά παράγει πληροφορία (information generating process) δέν ανακαλύφθηκε ως τώρα. β) Η Τελική Μονάδα, που καταπίνει καί αφανίζει ό,τι δημιούργησε η Αρ χική. Όχι μόνο κάθε τί τό υλικό, αλλά ακόμα καί τήν άϋλη πληροφορία, που θά μπορούσε νά ξαναδημιουργήσει τά υλικά. Αυτή λοιπόν η τελική Μονάδα, τί σκοπό έχει καί τί νόημα εξυπηρετεί ; γ) Οι δύο Κοσμολογικές Μονάδες, Αρχική - Τελική, εμφανίζονται ως δίδυ μες και ομογάλακτες αδελφές. Αλλά ό,τι δημιουργεί η μία τό αφανίζει η άλλη. Τό Σύμπαν λοιπόν, εν τώ συνόλω του, είναι θέατρο τού παραλόγου ; Κι εμείς, τά σκεπτόμενα καί συναισθανόμενα καλάμια, ενώ είμαστε όντα εύθραυστα, εφήμερα καί πεπερασμένα, γιατί έχουμε ταυτοχρόνως άπειρη προσδοκία, ελπίδα καί νοσταλγία ; Τί μένει μετά απ΄αυτά γιά μάς ; Ο θάνατος που στό τέλος τά κάνει όλα χωρίς νόημα ; Τί θά μάς δώσει θάρρος νά παλέψουμε στή ζωή, καί σθένος νά αντιμε τωπίσουμε τό θάνατο, άν δέν υπάρχει κάποιο βαθύτερο κίνητρο ; Όποιος απαντήσει στά ερωτήματα αυτά, παίρνει επαξίως, όχι ένα, αλλά δέκα Νόμπελ. Αδέρφια, που ψάχνετε γιά τήν αλήθεια τής ύπαρξης, Καλή Χρονιά ! Κ. Ρ. - Ph Dr.
|