Φεβ   Μάρτιος 2024   Απρ

ΚΔΤΤΠΠΣ
   1  2
  3  4  5  6  7  8  9
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
Julianna Walker Willis Technology
°F | °C
invalid location provided
IΔOY ΠΟΣΕΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ
Τρίτη, 21 Φεβρουάριος 2017 19:25

 ΚΑΙ ΠΑΡΟΙΜΙΩΔΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ, ΔΙΑΤΗΡΕΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ


                                    Του Κώστα Γ .Τσιλιμαντού

                                 Α
 Aιδώς Αργείοι (Ιλιάς. Ντροπή σας Έλληνες).
Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει.
Αμ’ έπος , άμ’ έργον. ( τάκα- τάκα, στα βιαστικά).
Ανάγκα και θεοί πείθονται.
Αντίπαλον δεος.
Αντί του μάνα χολήν (αντί του ύδατος όξος).
Άνω ποταμών. (αντίθετο στη Φύση).
Αποδιοπομπαίος (τράγος. Από-Διός-πομπή).
Απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι (και τα του Θεού τω Θεώ)
Απορία ψάλτου βήξ.
Απλούς ο μύθος της αληθείας έφη.
Αργία μήτηρ πάσης κακίας.
Αρχή άνδρα δείκνυσι. (η εξουσία φανερώνει το ποιόν του ανθρώπου).
Αρχή το ήμισυ (του)παντός.
Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις.
Αυτός έφη.
Άχθος αρούρης. (βάρος της γης). Όμηρος.
Αχίλλειος πτέρνα (το πλέον τρωτό σημείο).
                  Β
Βίος αβίωτος                            
                     Γ
Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον η.
Γεννηθήτω φως.
Γηράσκω αεί διδασκόμενος. (Ελεγείαι Σόλωνος).
Γνώθι σ’ αυτόν   (Δελφικό. Γνώριζε τα όριά σου)
Γόρδιος δεσμός
                      Δ
Δαμόκλειος σπάθη
Δει δη χρημάτων (Δημοσθ).
Δει βιβλίου και νου (κενού. Λογοπαίγνιο).
Δεινόν το γήρας, ου γαρ έρχεται μόνον.
Διαρρηγνύει (διέρρηξε) τα ιμάτιά του.
Δόσις ολίγη τε φίλη τε. (Όμηρος).
Δρακόντειοι νόμοι.
Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται.
Δυοίν θάτερον.
Δώρον άδωρον.

                                   Ε

Έκαστος των ανθρώπων δύο πήρας φέρει, την μεν έμπροσθεν την δε όπισθεν.( πήρα=ταγάρι, σακούλι, μεταφ. ελάττωμα. Αίσωπος)
Εκατόμβη .
Εκών άκων.
Έπεα πτερόεντα
Έτερος εξ ετέρου σοφός.
Ες αύριον τα σπουδαία (Πλουτ. «Πελοπιδας»)
Εις πίθον Δαναϊδων. (νερό με το κόσκινο).
Εις  ώτα μη ακουόντων.
Εμού θανόντος γαία πυρί μειχθήτω.(Γαλλ. Apre moi le deluge).
Ένθεν κακείθεν.
Εν οίδα ότι ουδέν οίδα.
Εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια.
Εν χορδαίς και οργάνοις
Εξ απαλών ονύχων
Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν.
Eξ ιδίων κρίνει(ς) τα αλλότρια.
Ες κόρακας.
Εξ απαλών ονύχων.
Εξ όνυχος τον λέοντα.
Επί ξυρού ακμής (επί ξυρού ίσταται ακμής. Ομ. Ιλ. 173).
Ες αύριον τα σπουδαία.
Έσσετ’ ήμαρ.(προμήνυμα για κάτι κακό που περιμένουμε. Όμηρος).
Εύρηκα, εύρηκα.
                            Ζ
Ζεί (=ζέει) χύτρα ζή φιλία.

                           Η
Ήθος ανθρώπω δαίμων. Ηράκλειτος.
Η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης.
Ή λέγε τι σιγής κρείττον ή σιγήν έχε..
Ήξεις, αφήξεις….(Επινοημένη  με σφαλερά ελληνικά έκφραση. Ο τύπος «αφήξεις» ρήματος αφήκω, είναι προβληματικός και ως τύπος και ως σημασία, θα έρθεις, θα φθάσεις. Αν είναι αφίξεις  του αφικνούμαι, το β πρόσωπο είναι «αφίξει»).   
Ηλίου φαεινότερον.
Ήρξατο χειρών αδίκων.
Ή ταν ή επί τας.
Θαρσείν χρή.(ταχ’ αύριον έσσετ’ άμενον. Θεόκριτος).
Θνητών όλβιος ουδείς ες τέλος.

              Ι
Ιδίοις όμμασι
Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.
Ιοστεφές άστυ.

                 Κ
Καδμεία νίκη (ανώφελη νίκη)
Και απερρίφθην παμψηφεί μετά πολλών.επαίνων.(Σουρής)
Και οι λίθοι κεκράξονται.
Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι. .
Κακού κόρακος κακόν ωόν
Καλή τη πίστει.
Κατόπιν εορτής.
Κεραμεύς κεραμεί κοτέει ( ο τσουκαλάς μισεί τον τσουκαλά).
Κινεί (εκίνησε) την πτέρναν κατά του ευεργέτου.
Κοινά τα των φίλων.(τον δε φίλον άλλον αδελφόν).
Κομίζει γλαύκα εις Αθήνας. (για κάποιον που έλεγε κοινολογίες. Η γλαύκα τότε αφθονούσε στην Αττική).
Κόπρος του Αυγείου
(Ο) κύβος ερρίφθη. ( Μεταφορά του Λατιν. Alea jacta est).
Κύκνειον άσμα (στερνό τραγούδι πριν από το θάνατο).

                      Λ
(το)Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν
Λάθε βιώσας (βίωσε λάθρα, χωρίς επιδείξεις).
  Λανθάνουσα γλώσσα τ’αληθή λέγει.
Λιθοι, πλίνθοι, κέραμοι, ατάκτως ερριμμένα.  
Λύχνου σβεσθέντος πάσα γυνή ομοία.(Διογένης).

                                 Μ
Μέτρον άριστον.(To μέτρο ειν’ το άριστο. Όχι κάθε μέτρο).
Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.
Μηδέν άγαν.
Μη προτρεχέτω η γλώσσα (της διανοίας).
Μολών λαβέ.
Μουσικήν ποίει και εργάζου.
Μωραίνει Κύριος όν βουλεται απολέσαι.
                           Ν
Νίπτω τας χείρας μου.(Πιλάτος).
Νόμοις πείθου.
Νους ορά και νους ακούει (τα δ’άλλα κωφά και τυφλά).
Νους υγιής εν σώματι υγιεί. (Μεταφορά του λατιν. Mens sana in corpore sanu)
Νυν απολύοις τον δούλον σου.

                  Ο
Οι καιροί ου μενετοί.
Οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου
Ο λόγος ο σος η αλήθειά  ’εστιν.
Όμοιος ομοίω (αεί πελάζει)
Όμφακές εισιν. (είναι άγουρα).
Όνος με ελάκτισε.
Ο πανταχού παρών.
Όσον ούπω.
Ό συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις.
Οι ταπεινοί τη καρδία.
Ο τρώσας και ιάσεται.
Ου γαρ έρχεται μόνον. (ενν. το γήρας)
Ουδείς εκών κακός (Σωκράτης).
Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον.
Ουκ εά με καθεύδειν το του Μιλτιάδου τρόπαιον (Θεμιστοκλής).
Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.(Ο Διογένης στον πορθμέα Χάροντα).
ουκ  εν τω πολλώ το εύ.
Ου παντός πλειν εις Κόρινθον. (δεν είναι για όλους τα Παρίσια).
Ου συ με λοιδορείς, αλλ’ ο τόπος .(Αίσωπος).
Ου φροντίς Ιπποκλείδη (δεκάρα δε δίνει ο Ιπποκλείδης).
Οψόμεθα εις Φιλίππους. (το φάντασμα του δολοφονηθέντος Καίσαρος στον Βρούτο. Μάχη Φιλίππων 34 π.Χ.).   
                      Π
Παρά του μη έχοντος ουκ αν λάβης. (Διογένης)
Παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο.
Πενία τέχνας κατεργάζεται.
Περί όνου σκιάς (για ασήμαντη, ανούσια αφορμή).
Πλανάται (πλανώνται) πλάνην οικτράν.
Ποιεί σιγήν ιχθύος.
Ποιεί την νήσσαν.
Πολλώ δε μάλλον.
Προκρούστεια κλίνη.
Πύρειος Νίκη.


Ράβδος εν γωνία άρα βρέχει. (Δηλώνει παράλογο συλλογισμό).


Σαρδώνειος γέλως (ψεύτικο, ειρωνικό γέλιο).
Σοφόν το σαφές.
Σπεύδε βραδέως.
(Στον πατέρα μου οφείλω) το ζην (στο δάσκαλό μου) το ευ ζην (Μ. Αλέξανδρος)_
Συν Αθηνά και χείρα κίνει.
5.
Τα αγαθά κόποις κτώνται.
Τα εν οίκω μη εν δήμω.
Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Της παιδείας αι μεν ρίζαι πικραί, οι δε καρποί γλυκείς.
Tιμής ένεκεν.
Τηρεί σιγήν ιχθύος.
Τι τέξεται η επιούσα (ουδείς γνωρίζει..)
Το γε νυν έχων.
Το φυλάξαι τα αγαθά του κτήσασθαι χαλεπώτερον.  
Των οικιών ημών εμπιπραμένων (υμείς άδετε. Μεταφορικά από τα σαλιγκάρια όταν ψήνονται).
Το κέρας της Αμάλθειας (καλύτερα: αμαλθείας κέρας: (πλούσια αγαθά).
Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν.
Το μείζον και το έλασσον.
Το μη χείρων βέλτιστον (εκ δύο κακών προκειμένων)
 Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον.
Τοίς κείνων ρήμασι (πειθόμενοι),
Τοις φρονίμοις ολίγα.
                      Φ
Φίλος μεν Πλάτων φιλτέρα (φιλτάτη) δε η αλήθεια.
Φύσιν πονηράν μεταβαλείν ου ράδιον.
Φωνή βοώντος {(εν τη ερήμω). Ελληνιστικη εποχή}
                           Ω        
Ώδινεν όρος και έτεκε μυν. (εκοιλοπόναε το βουνό και γέννησε ποντίκι)

 

Εορτολόγιο

Δημοσκόπηση

ΤΑ ΝΕΑ ΜΕ ΤΡΑ ΠΟΣΟ ΘΑ ΕΠΗΡΕΑΣΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ:
 

Login...