°F | °C
invalid location provided
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΤ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ



                                        "ΔΥΟ ΣΕ ΕΝΑ"



        Κυκλοφορήθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις  Γαβριηλίδης το
τελευταίο βιβλίο του Προέδρου της Ένωσης Αιτωλοακαρνάνων Λογοτεχνών
και εκδότη του περιοδικού της Παρουσία, κ. Γ. Παντ. Αναγνωστόπουλου,
με έντονο ποιητικό λόγο και ιδιαίτερη φιλοσοφική χροιά.


     Πρόκειται για ένα μαγιευτικό  ταξίδι στον κόσμο της γνώσης και
της ποιητικής δημιουργίας μέσα από την αυτογνωσία και τη βαθειά
στοχαστική πένα του δημιουργού.
     Ο Ποιητής, εξαιρετικός τεχνίτης της γλώσσας και του στίχου,
εξαντλεί πραγματικά τη φλέβα ιδεών και συναισθημάτων και μέσα από τη
βεντάλια διαφορετικών εμπειριών, αναζητά νέες ποιητικές οδούς,
διευρυμένες σε νοήματα γενικού ενδιαφέροντος.
     Τα αιώνια μοτίβα της ζωής και του θανάτου χαρακτηρίζουν με τη
δική τους σφραγίδα  την εν λόγω ποιητική συλλογή, δηλώνουν με την
παρουσία τους τη θνησιμότητα της ανθρώπινης φύσης  και καταλήγουν  στο
να είναι υποκείμενα διαλόγου με τον εμπνευστή της (απόσπασμα από το
ποιήμα ΔΙΑΧΥΣΗ )  :
Σαν λίθος ποταμού, γνώση κι εμπειρία αποκτώ
Χωρίς παράπονο για τις πληγές της τριβής.
Και φωνάζω της ζωής: "Μια λέξη σου, ζωή!"
μου αντιφωνεί.
Κι έρχονται τα πρόσωπα πλημμυρίδα
εκφραστικότητας απ' τη συλλογικότητα.
Παλεύει τον αρματοδρόμο που μας βλέπει
δεν το  βλέπουμε και γέρας θριάμβου μάς κρατεί
Όσο για την απόφραξη της ψυχής του (απόσπασμα από το ποιήμα ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΙΚΟΝΑ):
 ...επιμένω
Στη θεωρία των ιδεών
κι ας με ερεθίζει γνώμη δολερή πως τα μικρά
κι αμετάβλητα θα μπορούσαν
να 'ναι της θλίψης μου καταλυτικά.

Όμως στον κόσμο αυτό δεν είμαι μόνος.
Ο ένας βγαίνει από τον άλλον,
Και στον άλλον εμβαίνει ίσκιος στη σκιά.
Και σ' αυτές τις σκιές του φωτός, που ο Ποιητής μοιράζεται τον πόνο
του και τη μοναξιά του, απελευθερώνεται από το βαρύ φορτίο της ύλης
και ανταμώνεται με την έσχατη αλήθεια όλων των πανανθρωπίνων αληθειών.
Τα πάντα είναι πεπερασμένα και θνητά, έχοντας  συγκεκριμένη ημερομηνία
λήξης (απόσπασμα από το ποιήμα Η ΠΡΑΞΗ) :

Kαλύτερα λοιπόν τη φιλοδοξία μου να αποθέσω
στο καλάθι του πνεύματος όπου τα πλούτη της
η ύλη ελεεινολογεί.
στο τέρμα να μην έχω αγωνία πώς θα ελευθερωθώ.

Στο δημόσιο ταμείο ο θάνατος διεκδικεί
αποζημίωση ή μετάλλιον ανδρείας
κι ο Ερμής νεκροπομπός καταπραΰνει
τον πόνο με χρυσάφι, παρηγορίες και επαίνους.


 Αν κάποιος επιθυμεί να αναζητήσει ένα "νόημα" στον Αναγνωστόπουλο, το
ψάχνει λοιπόν εκεί όπου ο Αναγνωστόπουλος είναι περισσότερο αυτό που
είναι, δηλαδή εκεί που είναι περισσότερο ποιητής και το απομονώνει
μέσα από αυτή τη μεταφυσική σύνθεση  του πανανθρώπινου και προσωπικού
πόνου!
Επιπλέον το ταχυδακτυλουργικό παιχνίδι ανάμεσα σε θεούς, αρχαία
ονόματα και παραγματικότητα εσωτερικεύεται όλο και πιο πολύ στο υλικό
που πραγματευόμαστε και το μεταμορφώνει σε στενή συνάφεια με την ίδια
τη δυναμική του, μέχρι να αφαιρεθεί  από το πρόσωπο κάθε υπόλειμμα
αντικειμενικής αξίας και να το επαναφέρει ο δημιουργός στις διαστάσεις
του ως "καλλιτεχνικό δημιούργημα", πίσω από τις οποίες κατακτά όμως
όλα τα συναισθήματα και τις επιθυμίες ενός ανθρωπίνου δημιουργήματος.
Με άλλα λόγια,από το ΔΥΟ ΣΕ ΕΝΑ αυτό που κρίνεται είναι η ιδιαίτερη
νοοτροπία του Αναγνωστόπουλου, η ικανότητά του να παρατηρεί και να
κρίνει, ο πλέον χαρακτηριστικός τρόπος του να αντιδρά στα ερεθίσματα
της κοινωνίας και ,μέσα από την πραγματική εκταση του θεωρητικού και
διανοητικού του ορίζοντα, να επισημαίνει τις αληθινά σημαντικές
αποφάσεις της σύγχρονης πραγματικότητας.


      Μαρίνα Καπελάκη