ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

Έκθεση του OHE για το Περιβάλλον διαπιστώνει επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής με αυξανόμενες ξηρασίες         

Οι ξηρασίες, από την Αυστραλία έως τις νοτιοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ, το όξινο νερό των (ωκεανών και η τήξη των παγετώνων είναι σημάδια επιτάχυνσης του ρυθμού κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα, στις 25 Σεπτεμβρίου, το Πρόγραμμα του ΟΠΕ για το Περιβάλλον (UNEP).

«Βαδίζουμε προς πολύ σοβαρές αλλαγές στον πλανήτη μας και χρειάζεται να εκτιμήσουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης ώστε να παράσχουμε την υποστήριξη στις πολιτικές που απαιτείται να εφαρμοστούν», είπε σε δημοσιογράφους ο εκτελεστικός διευθυντής της UNEP κ. Αχίμ Στάινερ, κατά την παρουσίαση της πλέον πρόσφατης σχετικής έκθεσης μετά την έκθεση που είχε δώσει στη δημοσιότητα, το 2008, η Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΠΕ για την Κλιματική Αλλαγή.

Στην έκθεση «Climate Change Science Compedium 2009» διατυπώνεται η εκτίμηση ότι οι παγετώνες στις ορεινές περιοχές της Ασίας λειώνουν με ρυθμό ο οποίος μελλοντικά θα απειλήσει τα υδάτινα αποθέματα, την άρδευση ή τα υδροηλεκτρικά έργα για το 20% με 25% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Λόγω της αύξησης της συγκέντρωσης των αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως, οι επιστήμονες ανησυχούν για μεγάλη πιθανότητα ανόδου της θερμοκρασίας κατά 1, 4 με 4, 3 βαθμούς Κελσίου της θερμοκρασίας, σε σχέση με τα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής, αναφέρεται στην έκθεση.

Η άνοδος αυτή είναι μεγαλύτερη της ανόδου μεταξύ 1 και 3 βαθμών Κελσίου, την οποία πολλοί επιστήμονες θεωρούν ως επίπεδο που θα οδηγήσει σε εξαφάνιση του επιφανειακού πάγου στους αρκτικούς ωκεανούς κατά τη θερινή περίοδο και τη μελλοντική τήξη των παγετών των Ιμαλαΐων και των φύλλων πάγου στη Γροιλανδία, σημειώνουν οι συντάκτες της έκθεσης.

«Η αύξηση της ξηρασίας προσελκύει την έντονη προσοχή των επιστημόνων. Νέες έρευνες δείχνουν ότι στα τέλη του 21^ου αιώνα και η περιοχή της Μεσογείου θα βιώσει πολύ πιο σοβαρές αυξήσεις ξηρασίας από ότι εκτιμάτο προηγουμένως, καθιστώντας ολόκληρη τη περιοχή, αλλά ιδιαίτερα τη νότια Μεσόγειο, ακόμη πιο ευάλωτη στην έλλειψη υδάτινων πόρων και την ερημοποίηση», σημειώνει στον πρόλογο της έκθεσης ο κ. Στάινερ.    

Επιπλέον, διαπιστώνεται στην έκθεση ότι η αυξανόμενη απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα από τους ωκεανούς καθιστά πιο όξινο το νερό τους. με αποτέλεσμα να απειλούνται με εξαφάνιση τόποι αναπαραγωγής πολλών ειδών της θαλάσσιας πανίδας δεκαετίες νωρίτερα από ό,τι προβλέπουν τα σχετικά μοντέλα.

Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, σκιάστηκε -για άλλη μια χρονιά- από την αδυναμία συνεννόησης και συνεργασίας των «μεγάλων δυνάμεων» του πλανήτη, ενώ οι ριζικές μετα­βολές που υφίσταται το κλίμα σ' όλο τον κόσμο είναι πλέον καθαρά ορατές και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για εφησυχασμό.

Από τη σύνοδο του G8 στην Γερμανία, που υποτίθεται πως είχε στην ατζέντα της ως κυρίαρχο το περιβαλλοντικό πρόβλημα, πέρα από την δήθεν επίσημη φραστική συμφωνία, το μόνο που έγινε φανερό εί­ναι ότι κάθε υπερδύναμη -με τα συμφέροντα που βρίσκονται πίσω της και καθορίζουν την πολιτική της- εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τα πράγματα κοντόφθαλμα και εγωιστικά. Με μοναδική εξαίρεση την Ευ­ρώπη που καταβάλλει μια σχετικά συνεπή προσπάθεια, η όλη στάση των «μεγάλων δυνάμεων» οδηγεί τον πλανήτη στο χάος. Οι ΗΠΑ αντι­τάσσουν μία πολιτική που λέει «αντί για περιστολή των ρύπων -και άρα περιστολή, της ανάπτυξης- να διαμορφώσουμε νέες τεχνολογίες ελέγχου και αναστολής της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ποιες τεχνολογίες δη­λαδή; Τις γνωστές και άκρως επικίνδυνες προτάσεις περί επέμβασης μέσω του HAARP και περί ψεκασμού της ατμόσφαιρας με ειδικά σωματίδια - καθρέπτες που θα αντανακλούν την ηλιακή ακτινοβολία...

Από την άλλη πλευρά, η Ινδία με την Κίνα που κινούνται σήμερα με τους μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης, έκαναν ξεκάθαρο πως δεν εν­νοούν να «θυσιάσουν» τίποτα χάριν του κλίματος. Η δεύτερη, μάλιστα, μοίρασε και ένα 62σέλιδο κείμενο, με το οποίο κατηγορεί τις δυτικές χώρες ως μοναδικές υπεύθυνες για την υπερθέρμανση του πλανήτη και τονίζει όχι δεν θα δεχτεί την παραμικρή συρρίκνωση, στο αναπτυ­ξιακό της πρόγραμμα. Στο ίδιο περίπου μοτίβο «αναπτυξιακού ρεαλι­σμού» κινείται και η Ρωσία.

Όλα αυτά οδηγούν σε μία ξέφρενη κούρσα αυτοκαταστροφής, ενώ στην πράξη, ως μόνη ορατή λύση περιορισμού του φαινόμενου του θερμοκηπίου προκρίνεται η χρήση της πυρηνικής ενέργειας - μία λύ­ση που γεννά κινδύνου εξίσου, ανυπολόγιστους.

Οι κλιματικές αλλαγές είναι εδώ και οι συνέπειές τους ανα­μένεται να αλλάξουν δραματικά τη ζωή μας. Αυτό πλέον ου­δείς το αμφισβητεί από όποια πλευρά και αν προέρχεται, ό­ποια ιδεολογία και αν υποστηρίζει. Ωστόσο, ακόμα δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ποια μέτρα πρέπει να ληφθούν και πότε αυτά θα τεθούν σε εφαρμογή. Είναι φανερό ότι το «κό­στος» είναι η λέξη-κλειδί σε όλες τις συζητήσεις που αφο­ρούν την κλιματική αλλαγή. Πόσο κοστίζουν τα μέτρα που θα πάρουμε; Πόσο θα κοστίσει αν δεν πάρουμε μέτρα και, τελικά, ποιοι θα πληρώσουν τον λογαριασμό; Η συζήτηση για την κλιματική αλλαγή είναι στην πραγματικότητα συζήτηση για το ενεργειακό μέλλον αυτού του πλανήτη, και αυτό περίπλε­κα ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Όμως κάποτε τα θέματα πρέπει να τίθενται επί τάπητος.

• 1. H κλιματική αλλαγή είναι αδιαμφισβήτητη και τις συνέπειές της τις ζούμε ήδη. Οφείλεται στην ανθρώπινη συμπεριφορά που προκαλεί τη συγκέντρωση των αερίων του θερμο­κηπίου στην ατμόσφαιρα. Το 2007 ήταν η δεύτερη πιο ζεστή χρονιά από τότε που ξεκίνησαν περιμετρήσεις. Έχουμε περισσότερους τυφώνες, ο αριθμός των θερμών ημερών έχει αρθεί και οι δασικές πυρκαγιές έχουν, πολλαπλασιαστεί από το 1980. Από το 1987-2005 οι ασφαλιστικές εταιρείες πλήρωσαν τεράστια ποσά. Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει πολύ την οικονομική ανάπτυξη και άρα είναι λάθος να αντιμετωπίζουμε το ένα χωριστά από το άλλο.
• 2. Τα στοιχεία που έχουμε είναι ανάλογα ισχυρά με τον νόμο, της
  βαρύτητας. Οδηγούμε το κλίμα σε μια κατεύθυνση που δεν είχε ποτέ στο παρελθόν. Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε. Όταν το IPCC δημοσίευσε έκθεση του το 2001 είχαμε βρει ότι υπάρχει αρκετή τεχνολογία ώστε να μειώσουμε τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου παγκοσμίως κατά 30%. Το μισό από το ποσοστό αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την εξοικονόμηση ενέργειας. Αυτή τη στιγμή, η Δανία παράγει το 25 % του ηλεκτρικού ρεύματος που χρησιμοποιεί από ανεμογεννήτριες η Γερμανία που δεν είχε καθόλου αιολική ενέργεια το 1998 σήμερα παράγει το 11% της ενέργειας που χρησιμοποιεί από εναλλακτικές πηγές. Είναι πολύ από εύκολο να επαναπροσδιορίσουμε την κατεύθύνση της οικονομίας, παρά να επαναφέρουμε το κλίμα. Μπορούμε να διαπραγματευόμα­στε όσο θέλουμε για την οικονομία, δεν μπορούμε όμως να διαπραγματευόμαστε για τις κλιματικές αλλαγές.
• 3. Αν έχεις μια φωτιά, δεν μπορεί να λες ότι αν δεν σταματήσει ο άλλος να ρίχνει βενζίνη δεν σταματώ και εγώ, γιατί με αυτή τη λογική θα καούμε όλοι. Επίσης είναι πολύ πιθανό να εκπλαγούμε απ' όσα θα κάνουν οι αναπτυσσόμενες χώρες, δεδομένου ότι απε­ξάρτηση από το πετρέλαιο δεν σημαίνει μόνο καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, αλλά και πολλά άλλα, όπως εθνική ασφάλεια. Αυτή τη στιγμή, εταιρείες από την Ινδία, την Κίνα, τη Βραζιλία και άλλες αναπτυσσόμενες χώρες ενδιαφέρονται για τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας και πραγματοποιούν τεράστιες επενδύσεις. Είναι σοκαριστικό ότι ινδικές εταιρείες παραγωγής αιολικής ενέργειας αγοράζουν ευρωπαϊκές.
• 4. Μας πήρε 150 χρόνια βιομηχανικής επανάστασης να φθάσουμε σε αυτή την κατάσταση και θα μας πάρει πολλές δεκαετίες να βγούμε από αυτήν. Χρειαζόμαστε 3% μείωση των εκπομπών κάθε χρόνο, για 50 χρόνια ώστε να έχουμε μια οικονομία που θα επιτρέ­ψει σε όλους να επιβιώσουμε. Χρειαζόμαστε μια δέσμευση με μεγά­λο χρονικό ορίζοντα και χρειάζεται κάθε τόσο να επανεξετάζουμε τους στόχους, τις διαθέσιμες τεχνολογίες και τις στρατηγικές.
• 5. Οι πολιτικοί της ΗΠΑ μιλούν για συγκεκριμένες δεσμεύσεις ό­σον αφορά τον περιορισμό των εκπομπών των αερίων που προ­καλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου τόσο οι δημοκρατικοί όσο και οι συντηρητικοί. Ο Ομπάμα μιλάει για μειώσεις 70% - 80%, ο Μακέιν για 50%, έως το 2050. Το θέμα είναι αν μπορούμε να κατα­φέρουμε να κινηθεί και η αγορά προς αυτή την κατεύθυνση.
• 6. Ασφαλώς και μπορούμε ακόμα και με απλές κινήσεις, αλλάζοντας τις ηλεκτρικές συσκευές που χρησιμοποιούμε ή αγοράζοντας μικρότερα αυτοκίνητα. Ο μέσος όρος της κατά κεφαλήν κατανάλωσης ενέργειας στην Ελλάδα είναι ο μισός από αυτόν στις ΗΠΑ και δεν νομίζω ότι εξαιτίας αυτού περνούν και τόσο άσχημα στην Ελλάδα. Είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε τις ανάγκες από τι επιθυμίες μας.

2.500 επιστήμονες προβλέπουν... 

Η Διακυβερνητική Επιτροπή (Intergovernmental Panel on Climate Change) του OHE για το κλίμα απαρτίζεται από επιστήμονες από 130 χώρες. Δημιουργήθηκε το 1988 από την Παγκόσμια Μετεωρολογική Υπηρεσία (WΜΟ) και το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (UNEP). Με τη δημοσιοποίηση ανά τακτά χρονικά διαστήματα εκ­θέσεων η IPCC παρέχει συστηματικές εκτιμήσεις για τις κλιματικές αλλαγές και προτείνει μέτρα αντιμετώπισης τους. Στην τελευταία έκθεση που δημοσιοποιήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2008 οι επιστήμονες ήταν κατηγορηματικοί- «ο άν­θρωπος είναι υπεύθυνος για την κλιματική αλλαγή». Η έκθεση διαπιστώνει για το παρόν και προβλέπει για το μέλλον.

Ανακάλυψαν πάλι τον άνθρακα

Για τον πλανήτη

•  Η θερμοκρασία του πλανήτη αυξήθηκε κατά 0,7 βαθ­μούς τον εικοστό αιώνα.
•  Θα συνεχίσει να ανεβαίνει στη διάρκεια του 21^ου αιώνα.
•  Σύμφωνα με το περισσότερο αισιόδοξο σενάριο, το 2100 θα είναι 1,8 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη από τα προβιομηχανικά επίπεδα- σύμφωνα με το περισσότερο α­παισιόδοξο σενάριο, θα είναι 6,4 βαθμούς.
• Ø Οι παγκόσμιες αυξήσεις στη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα (το κυριότερο από τα αέρια που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου) οφείλονται κυρίως στην καύση ορυκτών καυσίμων και στις αλλαγές χρήσεων γης (αποψίλωση δασών).
•  Ο αριθμός των θερμών ημερών θα αυξηθεί και θα αυ­ξηθούν τα κύματα καύσωνα.
•  Οι ανθρωπογενείς παράγοντες επηρεάζουν την πορεία των τροπικών καταιγίδων.
•  Από το 1979 έως το 2008 έχει λιώσει πάγος έκτασης ί­σης με την Αλάσκα «συν» το Τέξας.
•  Άνοδος του επιπέδου της θερμοκρασίας της θάλασ­σας.
•  Οι κλιματικές αλλαγές θα επιφέρουν ανισορροπία στην τροφική αλυσίδα.
•  Περίπου 200 εκατομμύρια άνθρωποι, που εξαρτώνται άμεσα από τα θαλάσσια οικοσυστήματα, θα αντιμετωπί­σουν υψηλό κίνδυνο δεδομένου ότι θα συμβούν δραμα­τικές πλημμύρες που θα αλλάξουν την παγκόσμια γεω­γραφία.
• Το σύνολο των παγκόσμιων μεταφορών είναι υπεύθυνο για την κατανάλωση του 25% της παγκόσμιας ενέργειας, καθώς και το 25% των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.

Καταστροφή φοβούνται οι οικολόγοι καθώς η Ευρώπη γυρνά

Ενώ οι κορυφαίοι ειδικοί για το κλίμα συμφωνούν ότι οι εκπομπές αερίων του άνθρακα πρέπει να μειωθούν το ταχύτερο δυνατό προκειμένου να αντιμετωπιστεί η υπερθέρμανση του πλανήτη, η συνήθως οικολογικά ευσυνείδητη Ευρώπη επιστρέψει στην εποχή του κάρβουνου. Και οι περιβαλλοντολόγοι μιλούν για καταστροφή.

Στην Τσιβιταβέκια ο ιταλικός ενεργειακός κολοσσός Enel αλλάζει τον τρόπο παρα­γωγές σε έναν μεγάλο σταθμό. Πλέον, η ενέργεια δεν θα παρά­γεται από πετρέλαιο αλλά από άν­θρακα. Τα επόμενα πέντε χρόνια, η Ιταλία θα αυξήσει σε 33%, από 14% σήμερα, την εξάρτηση της α­πό τον άνθρακα - η ενέργεια που θα παράγεται από τον άνθρακα θα φτάσει το 50% της συνολικής πα­ραγωγής. Η Ιταλία δεν είναι η μό­νη χώρα στην Ευρώπη που επιστρέφει στο κάρβουνο. Εξαιτίας της ολοένα και αυξανόμενης ζή­τησης και των τιμών ρεκόρ του πε­τρελαίου και του φυσικού αερίου, πολλές ευρωπαϊκές χώρες αναμέ­νεται να θέσουν σε λειτουργία την επόμενη πενταετία και για τα ε­πόμενα 50 χρόνια 50 σταθμούς που θα παράγουν ενέργεια από άν­θρακα.

Άδειες και πυρηνικά

Στις ΗΠΑ πρόκειται να λει­τουργήσουν πολύ λιγότεροι σταθ­μοί άνθρακα, εν μέρει επειδή εί­ναι δυσκολότερο να πάρουν άδεια και εν μέρει επειδή η πυρηνική ενέργεια παραμένει μια εναλλακτική λύση. Η Ινδία και η Κίνα, ό­που ο άνθρακας είναι η κύρια πη­γή ενέργειας για τουλάχιστον δυο δισ. ανθρώπους, αντιμετωπίζουν εδώ και καιρό την πρόκληση να μειώσουν τις εκπομπές των αε­ρίων. Η επιστροφή της οικολογικά ευσυνείδητης Ευρώπης στον άνθρακα σήμανε συναγερμό στους περιβαλλοντολόγους, οι οποίοι α­νησυχούν ότι αυτή η κίνηση θα ο­δηγήσει τον κόσμο σε καταστρο­φική τροχιά, όπου η αντιμετώπι­ση της υπερθέρμανσης θα είναι α­δύνατη πλέον.

Η αναγέννηση της χρήσης του Κάρβουνου θυμίζει τα καπνισμένο εργοστάσια των μυθιστορημά­των του Καρόλου Ντίκενς, ενώ στην Τσιβιταβέκια εκδηλώθηκαν διαμαρτυρίες. Το ίδιο συνέβη με την κατασκευή τέτοιου σταθμού στη Γερμανία, την Τσεχοσλοβακία και τη Βρετανία, όπου στο Κεντ κατασκευάζεται ο πρώτος σταθ­μός άνθρακα εδώ και μία δεκαε­τία. Οι ιδιοκτήτες αυτών των σταθ­μών υποστηρίζουν ότι οι εγκατα­στάσεις τους θα είναι όσο πιο καθαρές γίνεται. Οι επικριτές απαντούν, ωστόσο, ότι το «καθα­ρό κάρβουνο» είναι οξύμωρο σχήμα. «Γνωρίζοντας τι χρειάζεται να γίνει για να σταθεροποιηθεί το κλίμα, είναι σαν να παζαρεύουμε έ­ναν πόλεμο χωρίς να ξέρουμε πού θα μας οδηγήσει», σημειώνει κλιματολόγος της NASA Τζέιμς Χάν­σεν. Και προσθέτει: Χρειαζόμα­στε ένα μορατόριουμ για τον άν­θρακα. Και το χρειαζόμαστε τώ­ρα».

Ο άνθρακας δεν μπορεί να γίνει ποτέ πράσινος

Η ENEL και πολλές άλλες επιχει­ρήσεις ηλεκτρικής ενέργειας υπο­στηρίζουν ότι δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές, ειδικά σε χώρες όπως η Ιταλία και η Γερμανία, όπου απαγορεύεται η παραγωγή πυρηνικής ενέργειας. Οι τιμές των καυ­σίμων έχουν αυξηθεί κατά 151% από το 1996 και οι Ιταλοί πληρώνουν ακριβότερα από όλους στην Ευρώ­πη το ηλεκτρικό ρεύμα. Έπειτα ε­πισημαίνουν ότι σε όρους κόστους και ενεργειακής ασφάλειας ο άν­θρακας έχει πολλά πλεονεκτήματα. Τα αποθέματα του επαρκούν για 200 χρόνια, ενώ αυτά του πετρε­λαίου και του φυσικού αερίου μό­νο για 50. Ακόμη σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι πολλές χώρες ε­ξάγουν άνθρακα και δεδομένου ό­τι δεν υπάρχει καρτέλ, είναι πιο εύκολη η διαπραγμάτευση για τις τιμές. Δεσμεύονται, τέλος, ότι θα χρησιμοποιήσουν όλες τις διαθέσιμες τεχνολογίες «καθαρού άνθρα­κα. Ωστόσο, χωρίς τη δέ­σμευση του διοξειδίου  του άνθρακα και την αποθήκευσή του στο υπέδαφος, το κάρβουνο δεν μπορεί να γίνει ποτέ πράσινο. Κάτι τέ­τοιο θα απαιτούσε παγκόσμια συνεργασία και δισεκατομμύρια δολάρια σε επενδύσεις. Προς το παρόν, καμιά χώρα ή εταιρεία δεν υφαίνεται διατεθειμένη να το κάνει.

Η ΕΥΡΩΠΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΑΚΑ

Η εκτίναξη της τιμής του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έχει στρέψει πολλές χώρες (Ιταλία, Γερμανία, Τσεχία, Βρετανία) ξανά προς τον άνθρακα. Περίπου 50 σταθμοί παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με άνθρακα, στη Γηραιά Ήπειρο, θα ανεβάσουν ξανά το διακόπτη, για 50 τουλάχιστον χρόνια. Οι υποσχέσεις για «καθαρή παραγωγή» δεν πείθουν κανέναν. Το κάρβουνο (όπως και ένα άλλο στερεό ορυκτό καύσιμο, ο «δικός μας» λιγνίτης) εκλύει τρομακτικές ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα, που θα πρέπει να δεσμεύεται και να αποθηκεύεται στο υπέδαφος. Κάτι τέτοιο, όμως, γίνεται περιορισμένα και πιλοτικά και θα απαιτούσε παγκόσμια συνεργασία και δισεκατομμύρια δολάρια σε επενδύσεις. Έτσι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, αντί να έχουμε μείωση των παγκόσμιων εκπομπών- κάτι για το οποίο καταβάλλονται τόσες προσπάθειες - θα έχουμε αύξηση της τάξης του 60% -από 27 giga-tones σήμερα σε 42 giga-tones τo 2030.

Η περιβαλλοντικά ευαίσθητη Ευρώπη διέπραξε το μεγαλύτερο λάθος. Αντί  η ταυτόχρονη πίεση από τη μια των υψηλών τιμών ενέργειας και από την άλλη για έλεγχο του διοξειδίου του άνθρακα να ωθήσει στην ανάπτυξη πράσινων τεχνολογιών, οδήγησε στην πιο εύκολη, οικονομικά συμφέρουσα και καταστροφική λύση: τον άνθρακα. Πήγαν στράφι και η Πράσινη Βίβλος για μια συνεκτική ευρωπαϊκή ενεργειακή πολιτική και οι κουβέντες περί αειφορίας πράσινης καινοτομίας. Η απληστία- ως συνήθως - νίκησε την αγωνία για περιβαλλοντική ισορροπία.

Εμείς δεν έχουμε να κάνουμε κάτι χειρότερο από αυτό που κάνουμε ήδη. Ο ενεργειακός τομέας (που εξαρτάται κατά 95% από τα ορυκτά καύσιμα) ευθύνεται για το 82% των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου. Για τις μισές εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ευθύνεται η ΔΕΗ. Και επειδή δεν κάνει τίποτα για να τις μειώσει, αντίθετα τις αυξάνει, θα σημειωθεί υπέρβαση των θεσπισμένων ορίων και θα πέσουν πρόστιμα, τα οποία θα πληρώσει ο καταναλωτής- όπως έχει εκτιμηθεί, ο λογαριασμός του ηλεκτρικού θα φορτωθεί με 140 - 450 ευρώ ανά νοικοκυριό το χρόνο. Και εδώ σταματάει ο προβληματισμός. Κατά τα φαινόμενα, η καύση στερεών ορυκτών καυσίμων δεν πρόκειται να εγκαταλειφθεί όσο θα υπάρχουν φτηνά διαθέσιμα αποθέματα - και θα υπάρχουν για άλλα 330 χρόνια. Λιγνίτη, θα έχουμε για τα επόμενα 225 χρόνια. Να τον κάψουμε, να μην τον κάψουμε;

ΠΑΛΛΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ - ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΑΠΕ - ΜΠΕ